Kora surynamska – Cortex Geoffreae Surinamensis w Pharmacopoeia Regni Poloniae z 1817 r. i Pharmacopoea Borussica III jako środek przecipasożytniczy (Antiparasitica).

Kora surynamska – Cortex Geoffroyae (niem./szwajc. Geoffräe = Wurmrinde – Surinamische Geoffreeirrinde) pozyskiwana była z drzewa Andirá inermis (W. Wright) Kunth ex DC. = Geoffrea inermis Swartzii = Geoffrea inermis W. Wright (ang. cabbagebark tree), z rodziny Fabaceae, rosnącego w południowej  części Ameryki Północnej, w Ameryce Środkowej i Południowej.
Cortex Geoffreae surinamensis jest w Farmakopei Polskiej I = Pharmacopoeia Regni Poloniae z 1817 r., Farmakopei Pruskiej III – Pharmacopoea Borussica III z 1813 r.
Kora zawiera żywicę, śluzy, woski, garbniki, alkaloidy (jamaicyna = berberyna – rzadkość w rodzinie motylkowatych; ratanina = surinamina = angelina = andyryna = andirin – alkaloid), fenolokwasy i polifenole, woski.
Działanie: silnie żółciopędne i przeciwpasożytnicze, w wysokich dawkach przeciwbólowe, narkotyczne i wymiotne oraz przeczyszczające. Hamuje rozwój pierwotniaków, bakterii i grzybów. Zabija glisty, owsiki, włosogłówki (cianki), rzęsistka, ameby.
Dawka wg dra Oestrelana (1861 r.) oraz Anthony Todd Thomson (1836 r.): 1 skrupuł – 1 drachma, jako proszek – Pulver, odwar – Decoctum. Działa silnie moczopędnie, dlatego dr Fr. Oesterlen zaleca korę surynamską w leczeniu obrzęków i puchliny wodnej. Zaleca także ten lek przy świądzie odbytu.
Obecnie środek leczniczy praktycznie nie znany i rzadko opisywany.