Tatarak Acorus raz jeszcze

Tatarak w dawkach leczniczych jest środkiem uspokajającym, nasennym, przeciwdepresyjnym, przeciwnerwicowym i przeciwpadaczkowym. Przeciwpadaczkowo działa silnie w dużych dawkach, najlepiej w połączeniu z preparatami cynku, chmielu, łuskiewnika różowego, lepiężnika różowego oraz glistnika jaskółczego ziela. Znam fitoterapeutów akademickich, którzy twierdzą, że tataraku nie należy łączyć z inhibitorami monoaminooksydazy MAO, bowiem występuje interakcja antagonistyczna.

W mojej praktyce nie zauważyłem tej interakcji, jeśli stosowało się równocześnie zioła hamujące rozkład katecholamin (noradrenaliny, adrenaliny), np. iglicę, mate (Ilex). Jednakże z punktu widzenia fitofarmakologicznego nie ma sensu łączyć ze sobą takich środków, bowiem wzajemnie znoszą swoje działanie.
Nie łączmy więc tataraku z ziołami zawierającymi koffeinę, teofilinę, lekami typu hydrazyna, fenelzyna i in.

Tatarak zastosowany w nadmiernie dużych dawkach wywołuje halucynacje i odurzenie.
Na układ nerwowy szczególnie silnie działa olejek eteryczny tatarakowy – Oleum Calami, bogaty w kalameon, kw. n-heptylowy, eugenol, mircen, p-cymen, azarony (fenylopropanoidy).

Olejek tatarakowy posiada właściwości antyseptyczne, przeciwgnilne, rozkurczowe. Hamuje rozwój bakterii, grzybów, wirusów i pierwotniaków chorobotwórczych. Wcierany  skórę rozgrzewa, a potem znieczula, pobudza krążenie skórne, przyśpiesza ustępowanie wysięków, krwiaków i obrzęku po kontuzji. Olejek tatarakowy można zażywać w dawce 3-6 kropli 2-3 razy dziennie, najlepiej na miodzie.

Napar z kłączy tataraku  (1 łyżka kłączy na szklankę wrzątku, przykryć na 30-40 minut, przecedzić) – 2-3 razy dziennie po 1/2-1 szklance.