W XIX wieku nie wiedziano o właściwościach biochemicznych chromu. Nie wiedziano wówczas, że chrom zwiększa tolerancję na glukozę, działa przeciwcukrzycowo, wspomaga działanie insuliny, bierze udział w transporcie białel. Chrom wpływa dodatnio na proces wzrostu, wspomaga równocześnie terapie odchudzania, co sprawdziłem wielokrotnie doświadczalnie na trzodzie chlewnej. U ludzi zwiększa procesy utleniania lipidów, hamuje apetyt. Powstrzymuje procesynodkładania lipidów w tkance tłuszczowej. Zapobiega cukrzycy i miażdżycy. Wspomaga leczenie trądziku na tle łojotoku. Najlepszym naturalnym źródłem chromy w diecie są: drożdże, wątroba, nerki (generalnie podroby), kiełki zbóż. Ponadto można dosatrczać chrom organizmowi w formie suplementów. Oficjalne dawki wynoszą od 50 do 200 ug (mcg) mikrogramów.
Ponad 100 lat temu nie wiedziano o tych właściwościach chromu. Kwas chromowy (dawniej „kwas chromny”), nadchromiany, chromiany uznawano za czynniki utleniające, ściągające i przyżegające. Wiedziano, że chrom denaturuje białka i może być użyty w zabiegach chemicznego usuwania niektórych zmian skórnych. Używano Acidum Chromicum w roztworach 10-50% oraz Kalium bichromicum (dwuchromian potasu) do leczenia brodawek, kłykcin, trudno gojących się owrzodzeń, ponadto „wyrośli” nieznanego pochodzenia na skórze. Ponadto kwas chromowy w roztworze 5% do przemywania stóp przy nadmiernym poceniu się.
Najnowsze komentarze