Pyłek pszczeli nie jest równoznaczny z pyłkiem kwiatowym. Oba produkty różnią się od siebie składem chemicznym oraz sposobem pozyskiwania.
Pyłek kwiatowy jest zbierany z roślin kwitnących (otrzepywany), np. z rzepaku, zbóż, sosny, leszczyny, brzozy, a następnie przemysłowo granulowany przy użyciu lepiszczy, np. glukozy, sorbitolu, miodu prawdziwego lub sztucznego, syropu glukozowo-fruktozowego, czasem jest aromatyzowany. Jest wielokrotnie tańszy od pyłku pszczelego. W detalu sprzedawany w dużych opakowaniach jednostkowych, w przeciwieństwie do pyłku pszczelego, który jest towarem deficytowym, drogim i trudnym do otrzymania.
Z punktu widzenia biologicznego pyłek to luźna masa ziaren pyłku. Jest wytwarzany w woreczkach pyłkowych pręcików, czyli mikrosporangiach roślin kwiatowych, z tzw. komórek macierzystych pyłku. Ziarno pyłku ma najczęściej kształt kulisty lub elipsoidalny. Wielkość ziaren jest różna, np. u pokrzywy średnica ziarna wynosi 10 mikrometrów, u brzozy 24 um, a u kukurydzy nawet 100 um. Kształt i ornamentacja ziaren pyłku są cechami o znaczeniu diagnostycznym. Cechy budowy ziaren pyłku znalazły zastosowanie w systematyce roślin. Palinologia jest nauką biologiczną zajmującą się budową ziaren pyłku i zarodników oraz sposobami ich rozprzestrzeniania się. Rozwinęła się w oparciu o analizę pyłkową. Melitopalinologia zajmuje się określaniem jakości i pochodzenia miodu na podstawie badań morfologii pyłku zawartego w miodzie.
Ziarna pyłku zawierają białko (do 40%), cukry (do 55%), tłuszcze (do 13%), sole mineralne (do 6%). Wśród mineralnych składników pyłku dominuje potas (powyżej 0,4%), fosfor (do 0,6%), magnez (do 0,3%) i wapń (0,02-0,3%). Pyłek może stanowić dobre źródło biodostępnego manganu, miedzi, cynku i żelaza. Na uwagę zwraca zawartość witamin i prowitamin w pyłku, np. prowitaminy A (1-20 mg/100 g), witaminy C (7-56 mg/100 g), witaminy PP (4-11 mg/100 g), witaminy E (4-32 mg/100 g). W pyłku znajdziemy również kwasy nukleinowe, enzymy (np. inwertaza, katalaza, esterazy, amylazy), fitohormony, olejki eteryczne, fitosterole oraz barwniki, np. ksantofile. Kwas glutaminowy, asparaginowy, lizyna, prolina, leucyna stanowią łącznie ok. 50% zawartości wszystkich aminokwasów. Zawartość niezbędnych aminokwasów w pyłku wynosi ok. 30-40%. Spośród cukrów obecnych w pyłku warto wymienić skrobię, fruktozę, maltozę i glukozę. Kwasy tłuszczowe nienasycone stanowią około 60% zawartości wszystkich kwasów tłuszczowych.
Pyłek pszczeli jest przetworzonym pyłkiem kwiatowym. Pszczoły zbierają z pylników pyłek, mieszają go ze śliną i nektarem i po uformowaniu lepkich cząstek umieszczają na trzeciej parze odnóży, po czym transportują do ula. Pakiety pyłku tak ukształtowane noszą nazwę obnóży pyłkowych. Pyłek gromadzony jest w komórkach plastra. Tam są one nawilżane ponownie śliną, nasycone miodem i składowane warstwami. Pyłek tak przygotowany zostaje zalany miodem i woskiem i w cieple podlega fermentacji. Powstały podczas fermentacji kwas mlekowy konserwuje produkt. W ten sposób powstaje pierzga. Pierzga jest pokarmem i substratem do produkcji mleczka pszczelego. Pod wpływem kwasu mlekowego następuje hydroliza disacharydów, oligosacharydów i polisacharydów do cukrów prostych. Hydrolizie kwasowej i enzymatycznej ulegają również białka.
Pyłek pszczeli jest pozyskiwany za pomocą poławiaczy pyłku, które są umieszczone przy wejściu do ula. Poławiacze działają na zasadzie sczesywania obnóży od powracających pszczół. Ukradziony pyłek z odnóży pszczół osypuje się do podstawionych zbiorniczków. Od jednej rodziny pszczelej rocznie można uzyskać od 1 do 6-7 kg pyłku pszczelego. Proces powoduje wzrost liczby pszczół zbieraczek pyłku wskutek wywołania niedoboru pierzgi. Nie jest to więc proces korzystny i przez wielu pszczelarzy potępiany. Nic więc dziwnego, że prawdziwy pyłek pszczeli ma wysoką cenę. Niestety cenę tę niszczy pyłek kwiatowy sztucznie granulowany, najczęściej pochodzenia azjatyckiego.
Pyłek pszczeli w przeciwieństwie do pyłku kwiatowego – zawiera dodatkowo substancje antybakteryjne pszczół oraz enzymy pszczele. Pod względem leczniczym pyłek pszczeli jest bardziej wartościowy od pyłku kwiatowego.
Pyłek pszczeli i pyłek kwiatowy nie przetwarzany przez pszczoły to przede wszystkim produkty odżywcze. Dostarczają bowiem, witaminy, łatwo strawne białko, cukry i tłuszcze bogate w niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe, ponadto w makro-, mikro- i ultraelementy o wysokiej przyswajalności. Osoby niedożywione, osłabione chorobą nowotworową, wyniszczone chorobami zakaźnymi, intensywnie uprawiające sport, ciężko pracujące umysłowo powinny wzbogacić swoją dietę w pyłek pszczeli lub kwiatowy. Zalecana dawka wynosi 4-6 łyżeczek pyłku dziennie. Dzieciom podaje się 2 łyżeczki pyłku dziennie. Pyłek należy dobrze popić wodą, naparem ziołowym (np. lipa, dziewanna, fiołek trójbarwny, fiołek wonny, nagietek, aksamitka, bez czarny) lub sokiem owocowym. Pierzgę polecam zażywać w mniejszej dawce, około 2-3 łyżeczki dziennie, dzieciom podawać 1 łyżeczkę pierzgi dziennie. Kuracja powinna trwać 1 miesiąc, co kwartał lub co pół roku.
Pyłek pszczeli i kwiatowy wzmagają procesy detoksykacji, czyli odtruwania. Zwiększają usuwanie szkodliwych produktów przemiany materii i ksenobiotyków (leków, pestycydów, toksyn) z organizmu. Wzmagają diurezę i procesy żółciotwórcze oraz żółciopędne. Pyłek należy do biostymulatorów, czyli składników pobudzających procesy odnowy tkanek. Przyspieszają regenerację komórek, zmniejszają skutki uboczne radioterapii i chemioterapii. Wzmagają procesy krwiotwórcze oraz podnoszą liczbę limfocytów B i T. Wpływ immunotropowy jest wyraźny, co przejawia się zwiększoną odpornością na zakażenia, a także skróceniem czasu trwania infekcji wirusowych i bakteryjnych.
Z tego względu, że pyłek działa estrogennie może być polecany w okresie przekwitania. Łagodzi objawy stresu, zapobiega zmianom nastroju psychicznego, zmniejsza dolegliwości ze strony układu krążenia. Pyłek pszczeli i kwiatowy sprzyjają odnowie hepatocytów w wątrobie i pomagają w regenerowaniu trzustki. Szczególnie korzystne jest łączenie pyłku z sylimaryną, cynaryną (karczoch), kurkumą, choliną, betainą i lecytyną w czasie terapii wątroby, trzustki i zaburzeń metabolicznych. Pyłek kwiatowy i pszczeli obniża poziom trójglicerydów i cholesterolu we krwi. Karczoch (cynaryna), lecytyna i cholina wzmagają ten wpływ.
Pyłek może wywołać uczulenie u osób nadwrażliwych. U ludzi uczulonych na antygeny pszczele lub kwiatowe (pyłek) pojawiają się zaburzenia trawienne, nieżyt jelit, biegunka, złe samopoczucie, rumień i pokrzywka na skórze, miejsce opuchnięcia. Alergia na lotne pyłki kwiatowe drogą wziewną nie jest tożsama z reakcją uczuleniową drogą pokarmową. Wiele osób cierpiących na pyłkowicę może bez problemu spożywać miód, pierzgę i pyłek. Jeżeli chodzi o przerost gruczołu krokowego to sprawa nie jest jednoznaczna. Pyłek kwiatowy przez swój wpływ przeciwzapalny i hamujący wpływ androgenów – zmniejsza obrzęk prostaty i poprawia mikcję (proces oddawania moczu). Pyłek pszczeli zawiera antygeny pszczół i w związku z tym u niektórych mężczyzn wrażliwych na białko pszczele powoduje zaostrzenie objawów przerostu gruczołu krokowego i wówczas nie zaleca się przyjmowania preparatów pyłku pszczelego. Pyłek kwiatowy produkowany bez udziału pszczół i produktów pszczelich nie powoduje pogorszenia objawów stanów zapalnych gruczołu krokowego, wręcz przeciwnie, jest wówczas wskazany.
Dobroczynne działanie pyłku przy chorobach neurologicznych jest związane prawdopodobnie z zawartością aminokwasów (glicyna, arginina, kwas glutaminowy, kwas asparaginowy, alanina) i fitohormonów, w tym często o charakterze amin. Stąd polecane jest wzbogacenie diety w pyłek przy stresie, nerwicach, bezsenności i depresji. Pyłek pszczeli i kwiatowy zwiększają wydalanie kwasu moczowego z ustroju, dlatego dają poprawę w przebiegu chorób reumatycznych. Zgodnie z zasadami dra med. Gerharda Madausa pyłek pszczeli bogaty w enzymy i hormony pszczele, podobnie jak inne produkty pszczele, na zasadzie bodźcowej i indukcji procesów naprawczych zmniejsza wtórnie stan zapalny stawów. Wskazaniem do stosowania pyłku oraz pierzgi są również trudno gojące się rany i choroby skórne na tle zaburzeń przemiany materii.
Różański H.: Właściwości prozdrowotne i odżywcze pyłku kwiatowego i pyłku pszczelego. Żyj Naturalnie, nr 23, marzec-kwiecień 2021, s. 10-12.
Najnowsze komentarze