|
||||||
|
Jemioła jest zasobna w polipeptydy i glikoproteidy, acetylocholinę, beta-fenylo-etyloaminę, tyraminę, lektyny glikoproteinowe, fenylopropanoidy (syringina), kwas kawowy i gentyzynowy; co ciekawe, jemioła zawiera eleuterozyd E, charakterystyczny dla Eleutherococcus. Lektyny należą do fitoglutynin i zbudowane są z części cukrowej oraz białkowej. Zlokalizowane są na powierzchni błon komórkowych zapewniając kontakt, przyleganie i różnicowanie komórek w tkanki. Różna budowa […] Hippokrates (ok. 460-370 r. p.n.e.) polecał jemiołę w chorobach śledziony. św. Hildegarda (1098-1179) opisała jemiołę jako lek przeciwko padaczce i chorobom wątroby. Paracelsus (1493-1541) uważał jemiołę za cenny środek w terapii padaczki. Lonicerus (1528-1586) i Matthiolus (1501-1577) stosowali jemiołę w leczeniu gorączki, dla poprawienia przebiegu porodu, ponadto przy padaczce, jako środek spowalniający przepływ krwi (uspokajający […] Hildegarda z Bingen w swoich opisach zwróciła uwagę, na różne zastosowanie jemioły, w zależności od żywiciela z jakiego pochodzi. Jemioła z gruszy poprawiała poród. Jemioła z głogu lub jabłoni leczyła choroby psychiczne. Dzieci mające u boku jemiołę (podczas snu) nie cierpiały na koszmary senne, złe myśli, nieprzyjazne wizje. Jemioła zapobiegać miała lękom. Hildegarda uważała jemiołę […] Na wstępie chciałem powiedzieć, że Komisja E (Commission E Monographs) obecnie nie funkcjonuje i powoływanie się na jej monografie przy opiniowaniu współczesnym suplementów, czy preparatów ziołowych jest niepoważne. Komisja E nie może byc wyrocznią dla ziół. To co Komisja E zrobiła, moim zdaniem, to pobieżny, mało profesjonalny i tendencyjny przegląd literatury (kompilacje). Niewiele wniosła do […] Uważni zielarze spostrzegli niewątpliwie, że coś to z naszą jemiołą Viscum krucho w polskiej fitoterapii współczesnej. Owszem, jest dostępne ziele suche krojone – Herba visci, jest intrakt – Intractum Visci. Nie jest to jednak popularne zioło i produkcja oraz sprzedaż preparatów jemiołowych w Polsce spada. Jemioła jest natomiast popularna jako ozdoba w okresie świąt. Za […] Jemioła – Viscum (Mistel, Mistletoe) z rodziny Loranthaceae jest rośliną półpasożytniczą, która odegrała ogromną rolę w medycynie. Pasożytuje na drzewach i ma zmienny skład chemiczny jakościowy i ilościowy, zależnie od gatunku żywiciela, choć także powtarzalne i stałe metabolity wtórne. Obecnie w wielu krajach Europy straciła na znaczeniu, choć surowiec – ziele jemioły Herba Visci jest […] EFSA = European Food Safety Authority, czyli Europejski Urząd do spraw Bezpieczeństwa Żywności jest agencją Unii Europejskiej, powołaną w 2002 roku. Siedzibę ma w Parmie (Włochy). Jest więc młodym organem unijnym (wręcz smarkaczem), który zabrał się do oceniania i weryfikowania (czytaj sprawdzania) najstarszej wiedzy ludzkiej, mianowicie dotyczącej odżywiania i leczenia.
EFSA powinna zajmować […] Dyptam jesionolistny (niem. Diptam) – Dictamnus albus Linne jest byliną występującą w Południowej Europie i rejonie Morza Śródziemnego, ponadto w Azji (Chiny, Korea, Japonia). W wielu krajach, w tym w Polsce uprawiany i dziczejący. Niektórzy botanicy uważają, że w Polsce biegnie północna granica zasięgu dyptamu, ja jednak wątpię w takie rewelacje. Jest kilka stanowisk dyptamu […] Tasznik pospolity – Capsella bursa-pastoris (Linne) Medikus = Capsella bursa pastoris Moench (niem./szwajc. Gemeines Hirtentäschel; szwajc. Löffali, Schüfelichrut; fr. Capselle burse a pasteur; ital. Borsapastore comune; retorom. Tastgetta pastur; ang. Shepherd’s Purse) należy do rodziny krzyżowych – Cruciferae (kapustowatych – Brassicaceae). Jest rośliną dwuletnią, dorastająca do 60 cm wys.; łodyga gałęzista, ulistniona. W dolnej części […] Czerwienica barwierska – Alkanna tinctoria (L.) Tausch należy do rodziny szorstkolistnych – Boraginaceae. Jest byliną dorastającą do 30 cm wysokości o liściach lancetowatych, szorstko owłosionych. Pędy pokładają się. Kwiaty o kielichu 5-ząbkowym, korona lejkowata, 5-płatkowa. kwiaty barwy niebieskiej lub niebieskofioletowej. Korzeń gruby, brunatny, do 25 cm długości. Smak ziela i korzenia śluzowo-gorzki. Owocem jest rozłupnia […] |
||||||
|
Copyright © 2024 Medycyna dawna i współczesna - All Rights Reserved Powered by WordPress & Atahualpa |
||||||
Najnowsze komentarze