|
||||||
|
Alpha-lipoic acid, kwas liponowy, witamina N (Acidum lipoicum) jest kwasem 6,8-ditiooktanowym, koenzymem przenoszącym protony i elektrony, współdziałając z oksydoreduktazami. W komórkach kwas liponowy występuje w formie utlenionej i zredukowanej, zależnie od potencjału oksydoredukcyjnego. Uczestniczy w oksydacyjnej dekarboksylacji alfa-ketokwasów i w przemianie kwasu pirogronowego do octanu oraz CO2. Bierze udział w procesach detoksykacji dzięki […] Alkaloid galantamina (galantamine) występuje w rodzajach Galanthus i Leucojum, np. w Galantus nivalis L. (śnieżyczce przebiśnieg). Galantamina stymuluje nikotynowe receptory acetylocholinowe. Hamuje rozkład acetylocholiny, bowiem jest inhibitorem esterazy acetylocholinowej (cholinoesterazy). W 1996 r. na szerszą skalę zaczęto ją polecać w leczeniu choroby Alzheimera. Okazała się pomocna w leczeniu demencji. W przypadku otępienia starczego współczesna farmakoterapia […] Alkaloidy są to związki azotowe o charakterze zasadowym w większości o silnym działaniu farmakologicznym. Typowe alkaloidy zawierają heterocykliczny azot i są zasadami III- lub IV-rzędowymi. Pod względem biochemicznym należą do metabolitów wtórnych roślin i nielicznych zwierząt. Biogenetycznie związane są z aminokwasami cyklicznymi, biogennymi aminami, kwasem nikotynowym oraz antranilowym. Obecnie znanych jest 8000 różnych alkaloidów. […] Alkiloglicerole występują w tkankach zwierząt. U człowieka zlokalizowane są głównie z szpiku kostnym, ponadto wydzielane są do mleka w czasie laktacji u kobiet. Jednakże najwięcej alkilogliceroli jest w wątrobie rekinów, przeciętnie około 30%. U rekina Chimera monstrosa alkiloglicerole stanowia do 90% oleju z wątroby. Łatwo wchłaniają się z jelit do krwi. Wykazują powinowactwo do […] Wodno-alkoholowe wyciągi z kłączy i korzeni pokrzywy obniżają stężenie SHBG, czyli globuliny wiążącej hormony płciowe: androgeny i estrogeny. Hamują również aromatazę i słabo obniżają aktywność 5-alfa-reduktazy (enzym ten rozkłada testosteron do 5-alfa-dihydroksytestosteronu, który jest właściwym androgenem działającym na poziomie komórkowym). Aromataza (syntaza estrogenowa) jest enzymem należącym do cytochromów P-450. Zapewnia transformację androstendionu do estronu […] Jajo – ovum jako środek leczniczy został opisany obszernie przez dra Fr. Oesterlen’a już w 1861 roku. Zalecał produkty z jaj w przebiegu wielu chorób, szczególnie u dzieci. Albumen ovi (białko jaja) miało wtedy zastosowanie w leczeniu zatrucia cyną, miedzią, srebrem, kwasami. Samo białko polecał zażywać przy nieżycie jelit, biegunce, czerwonce, chronicznym zapaleniu oskrzeli i […] Inozytol jest sześciowodorotlenowym alkoholem cukrowym (cykloalifatycznym). W przyrodzie występują cztery odmiany sześciohydroksycykloheksanu. Dwie z tych odmian są optycznie czynne, stanowią parę antymerów optycznych i noszą nazwę D- i L-inozytolu. Optycznie nieczynne to mezo-inozytol (m-inozytol), który zawiera w cząsteczce płaszczyznę symetrii. Mezo-inozytol występuje w mięśniach i dlatego często jest określany nazwą mio-inozytol (myoinositolum, myoinosit). W ustroju […] Glukozoamina jest aminocukrem uzyskiwanym do celów leczniczych syntetycznie. Stanowi substrat do syntezy proteoglikanów. Z jelit do krwi ulega wchłonięciu około 70% podanej dawki. Przenika do tkanki chrzęstnej i aktywuje czynności chondrocytów. Dlatego też zalecana jest w leczeniu uszkodzeń mechanicznych chrząstek, chorób zwyrodnieniowych stawów i do profilaktyki zmian zwyrodnieniowych stawów, zwłaszcza przy ich znacznym obciążeniu. […] Kwas 3-hydroksy-3-metylomasłowy (HMB) jest to metabolit leucyny i kwasu 2-ketoizokapronowego. Około 5% leucyny pobranej w pożywieniu przekształcone zostaje w HMB. Działa antykatabolicznie, zapobiegając rozpadowi białek. Białka są wówczas wbudowywane w tkanki. Zwiększa retencję azotu. Podnosi odporność organizmu na infekcje. Działa przeciwmiażdżycowo. Pobudza wzrost masy tkanki mięśniowej. Hamuje proteolizę (rozkład enzymatyczny) białek strukturalnych mięśni po intensywnym […] Fosfolipidy należą do tłuszczowców złożonych. Podzielić je można na dwie grupy: glicerofosfolipidy i sfingofosfolipidy. 1. Glicerofosfolipidy wywodzą się z kwasu fosfatydowego (3-fosforanu-1,2-diacyloglicerolu). Można również powiedzieć, ze są pochodną glcerolo-1-fosforanu.[1] Jedna z grup hydroksylowych kwasu fosfatydowego zestryfikowana jest choliną, etanolaminą, seryną, glicerolem lub inozytolem. Stąd wyróznia się fosfatydylocholiny (lecytyna), fosfatydyloetanolaminy (kefalina), fosfatydyloseryny, fosfatydyloinozytole i fosfatydyloglicerole. Występują […] |
||||||
|
Copyright © 2023 Medycyna dawna i współczesna - All Rights Reserved Powered by WordPress & Atahualpa |
||||||
Najnowsze komentarze