Sterculia urens Roxburgh (Karaya Gum)

Sterculia Gum znana jest również pod nazwami Karaya Gum, Indian Tragacanth i Bassora Tragacanth. Guma ta uzyskiwana jest z drzewa Sterculia urens Roxb. (Sterculiaceae) uprawianego w Indiach (centralna i północna część), Pakistanie i Afryce. Zgodnie z British Pharmacopoeia z 2009 r. guma ta powinna zawierać nie mniej niż 10% lotnych kwasów. W handlu jest w postaci granulatu lub proszku, rzadziej grudek, barwy żółtej lub brązowo-różowawej, o zapachu nieco octowym. Zawiera 7-8% popiołu. Guma pęcznieje w wodzie i tworzy galaretowatą, lepką masę. Dodana do wody ilości 20-50% daje pasty. Nie jest rozpuszczalna w alkoholach (ale w nich również pęcznieje). Należy do gum kwaśnych. Karaya Gum zbudowana jest z polisacharydów (występują grupy acetylowe). Wielocukry gumy złożone są z galaktozy (beta-D), ramnozy (L-), kwasu galakturonowego (D-), ramnozy i kwasu glukuronowego (D-). Spożyta doustnie działa rozwalniająco i powlekająco, daje uczucie sytości. W krajach arabskich uważana za afrodyzjak. Nie ulega strawieniu u człowieka. W kosmetyce używana do produkcji lakierów do włosów, żelu do włosów, jako dyspersant i zagęszczacz niektórych lotionów oraz kremów. Ponadto w stomatologii do wyrobu preparatów adhezyjnych. W przemyśle spożywczym (E 416) jako stabilizator i zagęstnik do sosów, kremów, jogurtów, serów, napojów itp. Także do wyrobu gum do żucia.

Masa cząsteczkowa tej gumy ok. 16 000 kDa.