Bluszcz pospolity – Hedera helix L.

Bluszcz pospolity należy do rodziny araliowatych – Araliaceae. Surowcem zielarskim jest ziele bluszczu – Herba Hederae lub sam liść – Folium Hederae. Ziele bluszczu pospolitego – Herba Hederae stanowi surowiec do otrzymywania wyciągu suchego i płynnego. Ekstrakty są standaryzowane na zawartość hederakozydu C. Wyciągi z bluszczu są składnikiem syropów, tabletek doustnych, tabletek do ssania i kropli złożonych, np. Bronchopect – wyciąg etanlowy (Herbapol), Propsan – syrop (Engelhard), Hedelix (Krewel Meuselbach) – syrop, Hederasal – syrop (Herbapol). W surowcu występują saponiny (6-8%) – hederasaponiny (np. hederakozyd B i C); ponadto kwasy fenolowe (kawowy, chlorogenowy), flawonoidy (kemferol, kwercetyna, rutyna), poliacetyleny, kumaryny i fitosterole (stigmasterol, sitosterol, spinasterol, kampesterol).

Preparaty z bluszczu znalazły zastosowanie w leczeniu stanów zapalnych i zakażeń górnych dróg oddechowych i oskrzeli, astmy i krztuśca. Hamują rozwój drożdżaków, bakterii i wirusów. Łagodzi kaszel, zapobiega infekcjom grzybowym w przebiegu nieżytu układu oddechowego. Działają immunostymulująco. W kosmetykach zapobiega powstawaniu cellulitis.

Sproszkowane ziele bluszczu: 100 mg 4 razy dziennie.  Najlepiej wymieszać z miodem lub podawać z gorącym mlekiem i miodem.

Preparatów z bluszczu nie należy podawać kobietom ciężarnym oraz przy chorobie wrzodowej. Przedawkowany wywołuje wymioty, biegunkę i podrażnienie nerek, żołądka i jelit.

Bluszcz pospolity Hedera helix L., czerwiec 2006 r., Poznań, jezioro Rusałka.