Archiwa

listopad 2024
P W Ś C P S N
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930  

Archiwa

Cyna, stannum, tin

Dawno temu zainteresowałem się cyną jako lekiem. Cyna była stosowana w lecznictwie na szerszą skalę w XIX wieku. Istnieją publikacje informujące o wpływie cyny na pobudzanie rozwoju młodych organizmów. Chciałem to potwierdzić doświadczalnie na trzodzie chlewnej i drobiu. Sporządziłem kilka receptur. XIX-wieczne przesłanki okazały się prawdziwe. Cyna pobudzała wzrost i rozwój młodych zwierząt, ulegając niestety równocześnie kumulacji w śledzionie, torebkach Fabrycjusza, tkance limfoidalnej jelita grubego, w tarczycy, wątrobie, nerkach i tkance nerwowej. To oczywiście dyskwalifikuje cynę jak stymulator wzrostu dla zwierząt, które przeznaczone są do konsumpcji.

tucznik

Dotarłem również do szczątkowych informacji na temat stymulującego działania cyny na wzrost i rozwój niemowląt. Dawniej nie było takich obostrzeń nad eksperymentami na ludziach, jak obecnie, choć ogólnie było to potępiane. Oczywiście do tego typu badań wykorzystywano również więźniów oraz dzieci z sierocińców. Ponadto obserwacje takie zdobywano podczas leczenia chorób za pomocą leków opartych na cynie (efekt uboczny).Cyna w postaci soli (chlorek) działa bardzo silnie ściągająco, antyseptycznie, a w większych stężeniach żrąco. Oczywiście jest toksyczna po przedawkowaniu, jak każdy metal. Bardzo ciekawe są właściwości bakteriostatyczne, przeciwgrzybicze, przeciwpierwotniakowe i wirusostatyczne cyny. Daje efekt oligodynamiczny, podobnie jak srebro, zakłóca biegunowość komórek bakterii i pierwotniaków, zaburza transport błonowy, destabilizuje kanały jonowe.  Blokuje aktywność ATP-az. Powoduje to szybką śmierć patogenów. Uniemożliwia również podziały komórek i transkrypcję. Cyna w większych dawkach konkuruje z selenem, żelazem i cynkiem. Zmniejsza wchłanianie wapnia. Toksyczne dawki powodują zakłócenie gospodarki hemowej.

Stężenie fizjologiczne cyny w tkankach człowieka wynosi: krew – 9 ug/kg tkanki; mózg 60 ug/kg tkanki, kości 4100 ug/kg tkanki, mięśnie 700 ug/kg tkanki, płuca 800 ug/kg tkanki, wątroba 400 ug/kg tkanki, nerki 200 ug/kg tkanki.

Cyna jako ultraelement pojawia się w niektórych suplementach diety i lekach mineralno-witaminowych. Zawartość cyny w preparatach wynosi najczęściej 10 mikrogramów. Objawy niedoboru cyny są nieznane. Rewelacyjne wiadomości na temat objawów niedoboru cyny trafiające się w kolorowych czasopismach i w internecie są wyssane z palca. Rola cyny w procesach biochemicznych nie jest znana. Wieści typu cyna bierze udział w procesach oksydoredukcyjnych to truizm, ładnie brzmiący na początku XX wieku, ale nie w dzisiejszych czasach.

Preparaty dla kulturystów, które zawierają klika mikrogramów cyny, a którym przypisywane są niesamowite właściwości anaboliczne za sprawą jej obecności – są bzdurą. Cyna w tak niskich dawkach nie pobudza wzrostu mięśni.

Człowiek w ciągu doby pobiera wraz z pokarmem do 16-17 mg cyny. Pobrana cyna w formie nieorganicznej przyswajana jest w około 15-20%. Przechodzi przez barierę krew-mózg. Transportowana jest przez krew. Dealkilacja cyny zachodzi w wątrobie, nerkach i w jelitach. Okres półtrwania cyny dwuwartościowej w wątrobie i nerkach wynosi 10-20 dni. Wydalana jest z moczem i kałem.

1 comment to Cyna, stannum, tin

  • Basia

    Cynę w postaci TBT ostatnio wycofano z farb przeciwporostowych na statkach, ponieważ okazało się, że wpływa na zmianę płci u mięczaków, jest podejrzana o powodowanie epidemii wśród fok, nie mówiąc juz o zwykłym zatruwaniu organizmów żyjących w wodzie. TBT jest nadal używane praktycznie bez ograniczeń w niektórych środkach impregnujących drewno.

Leave a Reply