Rozpucz lepiężnikowiec – Liparus glabrirostris Küster i barszcz sosnowskiego

Z dzieciństwa pamiętałem miejsce w którym występował barszcz Sosnowskiego – Heracleum sosnowskyi Manden., słynny barszcz uprawiany w dawnym ZSRR jako roślina pastewna. U nas próbowano w socjalizmie wprowadzić ją do hodowli, jednakże w naszym klimacie roślina stała się niebezpieczna. Przy zetknięciu się ze skórą lub błonami śluzowymi wywoływała u wielu ludzi oparzenia oraz alergię.

Po 20 latach odnalazłem miejsce występowania barszczu sosnowskiego. I nadal w nim występuje. Niestety we wrześniu zostały tylko zasychające łodygi i baldachy z nasionami, ale jest. Stworzył już jakieś krzyżówki z naszymi krajowymi barszczami, barszczem zwyczajnym Heracleum sphondylium L. i barszczem palmiastym – Heracleum palmatum Bmg., przez co osiagnął ogromne rozmiary. Mieszaniec wytwarza potężne liście i wielkie baldachy, większe od głowy ludzkiej. Dorasta do ponad 2 m wys. Ma silny zapach i włoski gruczołowe.

Przy okazji zauważyłem tego oto chrząszcza:

Rozpucz lepiężnikowiec – Liparus glabrirostris Küster; wrzesień 2008, Dolina Lubatówki, Miejsce Piastowe. Największy ryjkowiec w Polsce, występuje na terenach górskich;  Żywi się liściami lepiężnika – Petasites.