Stront w dawnej i współczesnej medycynie oraz kosmetologii

Od XIX wieku wiedziano, że stront zachowuje się w organizmie jak wapń. Hamuje stany zapalne, zmniejsza wysięki, zmniejsza odczyny alergiczne, łagodzi kaszel (stąd zastosowanie w krztuścu w I połowie XIX w.), zwiększa krzepliwość krwi, łagodzi stany zapalne stawów, przyśpiesza regenerację kości. Stront był stosowany w XIX i na początku XX wieku w leczeniu chorób pasożytniczych przewodu pokarmowego, głownie w zwalczaniu glist i tasiemców (np. Strontium aceticum – octan strontu), jako środek przeciwbakteryjny i przeciwgnilny doustnie (np. Stronium lacticum – mleczan strontu w dawce 8-10 g dobowo). Mleczan strontu był używany do przerywania napadu padaczki i jako środek przeciwreumatyczny.

Siarczek strontu Strontium sulphuratum = Strontiumsulfid, SrS w zasypkach, pastach 60% jest silnym depilatorem, usuwającym owłosienie w ciągu 3-5 minut. W XIX i na początku XX wieku siarczek strontu miał takie zastosowanie w dermatologii i weterynarii.

Obecnie stront również nie stracił swojego zastosowania. Współczesne badania potwierdziły, że organiczne związki strontu wzmacniają strukturę kości, zwiększają stopień mineralizacji tkanki kostnej, zapobiegają rozmiękczaniu kości. Ranelinian strontu (w dawce 2 g/dobę) jest stosowany w leczeniu osteoporozy, osteomalacji, złamań i pęknięć kości w wieku podeszłym, w profilaktyce złamania kręgów i szyjki kości udowej. Równocześnie zaleca się podawanie preparatów wapnia, które są sprawniej wbudowywane w tkankę kostną w obecności strontu. Sam stront również wchłania się do kości.

Bromek strontu ma działanie uspokajające. Mleczan strontu zwiększa diurezę i hamuje wysięk zapalny w nerkach, znosząc objawy białkomoczu. Podawano go doustnie w roztworach 6-7% – kilka łyżek dziennie.

Chlorek strontu i bromek strontu (Strontium chloratum, Strontium bromatum) miały zastosowanie jako środek kontrastowy w rentgenografii. Bromek strontu był ceniony szczególnie w rentgenografii żył, natomiast chlorek strontu w rentgenografii miedniczek nerkowych.

W dermatologii i kosmetologii stront znalazł zastosowanie jako środek przeciwzapalny i przeciwświądowy. Zmniejsza zaczerwienienie skóry, łagodzi objawy trądziku różowatego, sterydowego, dermatozy okołoustnej, rumienia na tle nerwowym. Zmniejsza teleangiektazje. Za granicą są już dostępne kosmetyki oparte na związkach strontu.

Pod względem chemicznym stront (strontium, Sr) jest metalem miękkim, srebrzystym (pierwiastek) o temp. topn. 800 stopni C., wrzenia 1366 stopni C.