Archiwa

listopad 2024
P W Ś C P S N
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930  

Archiwa

Wodorotlenek potasu -Kali causticum fusum w dawnej medycynie

Wodorotlenek potasu KOH – Kalium hydricum, zwany również potażem żrącym, wodanem potasu, potażem gryzącym (Kalii hydroxydum) był oficjalnym lekiem mającym zastosowanie w leczeniu ran i usuwania rozmaitych wyrośli skórnych. Roztwór wodorotlenku potasu w wodzie 50% zastosowany na skórę wywołuje martwicę rozpływną, rozpuszcza bowiem komórki i białka. Tkankę penetruje głębiej i dłużej niż kwasy, dlatego stosowano go okresowo, smarując zmianę 1 raz w tygodniu i obserwując stopień wnikania i niszczenia tkanki. Roztwór wodorotlenku potasu 10-20 g/500 g wody służył do obmywania ran zakażonych, zwłaszcza po ugryzieniu lub ukąszeniu przez zwierzęta jadowite. Ponadto służył do przyżegania ran porażonych jadem wścieklizny, nosacizny i wąglika, po ukąszeniu żmiji. Słabsze, 10% roztwory używano do rozmiękczania naskórka. Stężone 50% roztwory do usuwania brodawek, rozrostów nieznanego pochodzenia, opornych wyprysków (eczema). W formie Spiritus saponato-kalinus do leczenia trądziku i łojotoku oraz zaskórników. Zdrową skórę w miejscu stosowania zabezpieczano żywicami i maściami, plastrami nasączonymi woskiem, aby jej nie oparzyć. Wodorotlenek potasu był w użyciu w dermatologii do połowy XX wieku, powszechny w wiekach wcześniejszych. W XIX wieku widniał w lekospisach jako Kali causticum fusum lub Kalium causticum solutum. Sporządzano z niego pastę kaustyczną – Pasta Caustica o działaniu żrącym.

Przykładowa receptura z XIX wieku:

Rp. Kal. caust. 1,0

Aq. destill. 500,0

S. Przewiązać ranę gazą zmoczoną w tym roztworze (przy gnojnych granulacjach na wrzodach goleni).

Leave a Reply