Ficyna = Ficin i Ficus

Drzewo figowe – figa karyjska – Ficus carica L. z rodziny morwowatych – Moraceae dostarcza cenne owoce dostępne w sklepach spożywczych – figi. Drzewo figowe występuje naturalnie w Azji Środkowej i Południowo-Zachodniej. Uprawiane jest w Iranie, Palestynie,  Afganistanie, na Wyspach kanaryjskich, w Maroko, na Kaukazie, w rejonie Morza Śródziemnego.

Figi suszone zawierają nawet do 70% mieszanki glukozy z fruktozą, karoten, witaminę C, prowitaminę D, witaminy z grupy B i cenne enzymy: lipazy, proteazy i diastazę. W medycynie wyciągi z owoców figowca były polecane w dyspepsji, przy niestrawności białek, np. w zespole niedoborów enzymów żołądkowych, przy bezsoczności żołądka. Enzymy figowe trawią białka pokarmowe. Uszkadzają również pasożyty przewodu pokarmowego, stąd podawano je także w parazytozach, głownie przy zakażeniu Ascaris (glista) i Trichuris (włosogłówka). Niedojrzałe owoce figowca zawierają sporo naturalnego lateksu (kauczuk naturalny).

Surowe owoce zawierają do 15% cukrów, do 4,2% pektyn, sporo białka, karotenów, do 7,4% błonnika, do 1% kwasów organicznych, sporo soli mineralnych(potas, wapń, żelazo, magnez, fosfor).

Podawane na czczo powodują wypróżnienia i działają przeciwpasożytniczo. Nadają się szczególnie do leczenia chorób pasożytniczych u dzieci.

W handlu zagranicznym są dostępne nawet specjalne smaczne kostki-cukierki, zawierające figi oraz dodatkowe składniki o działaniu rozwalniającym, np. Cascara, senes, tamaryndowiec, śliwka. Wystarczy zjeść dwie-trzy takie kostki aby zapewnić sobie bezbolesne i codzienne wypróżnienie. W warunkach domowych również można sporządzić marmoladki ze śliwek, owoców figowca, owoców trzmieliny, kruszyny lub szakłaku, zmieszać w równych proporcjach, dla wzmocnienia dodać mocny osłodzony miodem napar z liści lub strączków senesu, wymieszać i zażywać po 1-2 łyżki dla wyregulowania defekacji i pobudzenia przemiany materii.

Inne gatunki: Ficus inspida Willd. i Ficus laurifolia Hort. ex. Lam. dostarczają ficynę surową (crude ficin). Są uprawiane w Ameryce Południowej i Środkowej.

Ficyna jest konserwowana dodatkiem kwasu benzoesowego (1%). Zawiera enzymy i kauczuk. Ficyna zachowuje swoje właściwości enzymatyczne pod warunkiem, że nie będzie podgrzewana. Działa w pH przy 3,5-8, czyli w szerszym zakresie odczynu środowiska niż podpuszczka wytwarzana w żołądku. Ficyna jest wykorzystywana do produkcji leków enzymatycznych, podawanych przy niedoborach enzymów żołądkowych. Ponadto w przemyśle spożywczym do ścinania białka mleka w produkcji serów. Zastępuje bromelainę i papainę. Skuteczna jest również do zwalczania pasożytów przewodu pokarmowego. Ponadto nadaje się do wytwarzania preparatów dermatologicznych o działaniu peelingującym, gojącym i leczącym bliznowce. Ponadto do usuwania zrogowaciałego naskórka i wągrów, wygładzania skóry, leczenia trądziku, wyprysków i owrzodzeń. W przypadku owrzodzeń żylakowatych i odleżyn polecam spróbować okłady z filicyny, papainy lub bromeliny. Osobiście również z dobrym skutkiem stosowałem preparaty enzymatyczne oparte na papainie, bromelinie i ficynie w leczeniu zaskórników, cellulitis i bliznowców. Łagodzi, a czasem cofa także zmiany skórne łuszczycowe. Wygładza zmarszczki, rozjaśnia cerę. Wspomaga leczenie nużycy i innych chorób pasożytniczych skóry. Filicyna podawana doustnie działa przeciwzapalnie i poprawia samopoczucie. Poprawia trawienie i przyswajanie białek. Zalecana dla sportowców stosujących wysokoskoncentrowane odżywki białkowe.