Robinia akacjowa–Robinia pseudoacacia L. w fitoterapii.

4 komentarze Robinia akacjowa–Robinia pseudoacacia L. w fitoterapii.

• Roman M.

  17 czerwca 2011 at 00:00 Zaloguj się, aby odpowiedzieć

  Gdzieś w lutym otrzymałem od swojej przyjaciółki zielarki przesyłkę w której były różne zioła. Dość szybko zagospodarowałem je i spożytkowałem. Jedynie na kwiat akacjowy nie miałem jakoś pomysłu. W związku z tym postanowiłem zrobić nalewkę. Sądziłem, że w takiej postaci dłużej będzie do użytku – aż do momentu kiedy znajdę dla niego jakieś sensowne zastosowanie (nie znoszę marnotrawienia wartościowych surowców). Zanim pojawił się artykuł Pana Henryka o robinii akacjowej trochę grzebałem w swojej literaturze szukając jakiegoś interesującego zastosowania kwiatu. Po lekturze, o dziwo, stwierdziłem, że bardziej wielokierunkowo wykorzystywała robinię medycyna ludowa Europy, niż Ameryki Północnej. Choć Indianie użytkowali ją w rozmaity sposób nie byli tak pomysłowi jak Europejczycy. Może być również i tak, że nie zostało wiele zapisków dotyczących wykorzystania robinii przez autochtonów Ameryki. Wiadomo, że Indianie spożywali w niewielkich ilościach gotowane nasiona (nie czynili tego często i tylko w niewielkich ilościach – co skłaniać może do ostrożności, jeśli ktoś miałby taki pomysł). Czirokezi pili napary z kory itd. W medycynie ludowej Ameryki Północnej (medycynie Indian i białych osadników którzy tradycje te częściowo przejęli i rozwinęli dodając swoje „trzy grosze”), dość interesującym wydaje się wykorzystanie rośliny do leczenia migrenowych bólów głowy. Etiologia migreny, jak zresztą wielu chorób, nie jest jasna. Istnieją teorie przypisujące znaczenie różnym czynnikom: odruchowemu obrzękowi mózgu, alergii, przejściowemu obrzękowi przysadki a przede wszystkim – zaburzeniom metabolizmu amin biogennych. Spotkać możemy różne postacie tej choroby. Wszystkie one są następstwem skomplikowanych procesów biochemicznych. Upraszczając – dochodzi do zaburzeń funkcji bioelektrycznej mózgu i lokalnego skurczu naczyń krwionośnych mózgu. Następuje skupienie się płytek (elementów morfologicznych krwi, pełniących istotną funkcję w reakcjach zapalnych i procesie krzepnięcia krwi). Z płytek krwi zostaje wydzielona serotonina – neuroprzekaźnik tłumiący odczuwanie bólu i powodujący skurcz naczyń krwionośnych. Po początkowym etapie wzrostu poziomu serotoniny we krwi następuje okresowe obniżenie jej poziomu, na skutek czego rozszerzają się zwężone poprzednio naczynia krwionośne, zwykle po jednej stronie głowy. Gwałtowne rozszerzenie naczyń krwionośnych wywołuje pulsujący ból w trakcie napadu migreny, a poziom serotoniny jest zbyt niski by mogła stłumić ból wywołany rozszerzeniem żył. Konwencjonalne leczenie migreny polega na zażywaniu dwóch rodzajów leków: przerywających ból głowy lub mających im zapobiec (podobnie można podzielić leki ziołowe). Stosuje się zatem: przeróżne środki przeciwbólowe, kofeinę – w lekach o złożonym składzie (zwęża naczynia krwionośne i w ten sposób osłabia ból głowy), tryptany (leki z tej grupy naśladują działanie serotoniny), beta – blokery, blokery kanałów wapniowych, trójcykliczne leki przeciwdepresyjne itd. Zielarze od wieków używali różnych ziół w leczeniu i zapobieganiu migrenie i od zawsze byli przekonani o ich skuteczności. Powątpiewała w to tzw. medycyna naukowa. Od 1988 roku kiedy to dr J. Murphy odnotował złagodzenie objawów migreny u pacjentów leczonych ziołami, potwierdzono wielokrotnie w licznych badaniach skuteczność środków roślinnych. Na marginesie dodam, że nie można tego powiedzieć o środkach homeopatycznych. Dwa dobrze przygotowane od strony metodologicznej badania na podwójnej ślepej próbie ( Gaus 1991, Whitmarsh 1997) dały negatywną ocenę tego sposobu leczenia i pokazały zupełny brak działania preparatów homeopatycznych. Badania kliniczne potwierdziły natomiast skuteczność przeciwmigrenową np. naparu z imbiru, rumianku, melisy. Bada się użyteczność kwiatu lipy. Zielarze są przekonani o skuteczności lawendy, olejku miętowego, eukaliptusowego. Wnioski z obserwacji klinicznych zdają się potwierdzać zasadność używania w leczeniu migreny: glistnika, liścia porzeczki czarnej, wawrzynu szlachetnego, wiesiołka, papryki, krwawnika, tymianku itd. Można wiele napisać na temat lapiężnika, miłorzębu czy najbardziej znanego przeciwmigrenowego zioła – złocienia maruny. Powyżej możemy przeczytać, że robinia ma działanie „…uszczelniające i wzmacniające naczynia krwionośne, przeciwagregacyjne, rozszerzające naczynia, poprawiające krążenie krwi..” Być może to właśnie warunkuje skuteczność robinii w leczeniu i zapobieganiu migrenie. Tonik poprawiający krążenie wieńcowe, przeciwdusznicowy, przeciwko nadciśnieniu, poprawiający krążenie mózgowe w skład którego wchodzą nalewka robiniowa, miłorzębowa, arnikowa i głogowa prawdopodobnie byłby skuteczny również w leczeniu migreny. Kto wie, może właśnie tak wykorzystam nalewkę robiniową którą mam dzięki uprzejmości zaprzyjaźnionej zielarki (którą przy okazji pozdrawiam!).

• sylwia

  12 września 2016 at 14:20 Zaloguj się, aby odpowiedzieć

  Jakie właściwości mają strąki czyli owoce robinii? niby jest bezpieczny w stosowaniu, ale w nasionach ponoć jest substancja toksyczna dla człowieka w więkkszych dawkach? jakie to dawki i czy ma sens robić coś w takim razie z tych owoców? czy nie lepszy/efektywniejsze będzie zrobienie wywaru czy nalewki z liści w porze jesiennej?

• Dna moczanowa – przyczyny, objawy i jak wspomóc organizm w walce z nadmiarem kwasu moczowego – Azymut na zdrowie

  7 czerwca 2017 at 20:31 Zaloguj się, aby odpowiedzieć

  […] https://rozanski.li/2389/robinia-akacjowarobinia-pseudoacacia-l-w-fitoterapii/ […]

• bzowapani

  13 listopada 2017 at 19:38 Zaloguj się, aby odpowiedzieć

  U mnie w domu kwiat akacji był zawsze stosowany przy nieświeżym oddechu, Polacany znajomym zawsze działał.