Hildegarda z Bingen w swoich opisach zwróciła uwagę, na różne zastosowanie jemioły, w zależności od żywiciela z jakiego pochodzi. Jemioła z gruszy poprawiała poród. Jemioła z głogu lub jabłoni leczyła choroby psychiczne. Dzieci mające u boku jemiołę (podczas snu) nie cierpiały na koszmary senne, złe myśli, nieprzyjazne wizje. Jemioła zapobiegać miała lękom. Hildegarda uważała jemiołę dębową, lipową i leszczynową za środek odpędzający czary. Jemioła dębowa ponoć leczyła paraliże. Wiele chorób u niemowląt leczyło mleko matki (w okresie karmienia)zażywające jemiołę.
Sproszkowana jemioła z drzew iglastych i z dębu miała leczyć ponoć padaczkę. Jemioła wzięta w usta podczas marzeń i planów miała je urzeczywistnić i sprowadzić.
Jemioła – Viscum, marzec 2009 r., Swarzędz
Najnowsze komentarze