Kora krocienia korodajnego – Cortex Cascarillae był do końca XIX wieku istotnym lekiem w medycynie oficjalnej. Kora pochodzi z gatunku krocień korodajny – Croton eluteria (L.) W. Wright, z rodziny wilczomleczowatych – Euphorbiaceae.
Cascarilla (Cortex Cascarillae) nie można mylić z Cortex Rhamni purshianae (Cascara Sagrada), czyli z korą kruszyny amerykańskiej (Cascara, sacred bark) , która jest pozyskiwana jest z gatunku Rhamnus purshiana De Candolle (Frangula purshiana (DC) A. Gray ex J.C. Cooper), z rodziny Rhamnaceae. Sa to dwie różne rośliny, dające różne surowce o odmiennym profilu fitofarmakologicznym i fitochemicznym.
Krocień korodajny – Cascarilla rośnie na Bahama i Antylach. W korze krocienia jest zawarta goryczka kaskarylina (Cascarillin) , która po wyodrębnieniu krystalizuje; ponadto olejek eteryczny – Oleum Cascarillae (ok. 2-3%) bogaty w cymen, limonen i eugenol; żywice do 15%, garbniki.
Dawka sproszkowanej kory 10-20 gr (grany!!!), czyli ~0,62-1,2 g (gramy!) = (620-1200 mg).
Sporządzano także wyciąg z kory krocienia na winie (dla poprawienia trawienia i wzmocnienia, pobudzenia przemiany materii), napar krocieniowy – Infusum Cascarillae: 10-20 g Cortex Cascarillae na 200 ml wrzącej wody, doustnie po 15-30 ml 3 razy dziennie lub łyżkami w ciągu dnia. Tinctura Cascarillae 1:5 – 30-40 kropli 3 razy dziennie.
Zastosowanie: środek pobudzający wydzielanie soków trawiennych, zwiększający apetyt, wzmacniający, orzeźwiający.
Cortex Cascarillae został wpisany do większości ważniejszych farmakopei narodowych, np. Farmakopei Polskiej II, Farmakopei Germańskiej z 1882 r., Farmakopei Germańskiej z 1890 r., Farmakopei Pruskiej z 1846 r.
Obecnie sporadycznie stosowany za granicą. W Polsce nie jest używany.
Related Posts
dział mieszanki ziołowe naprawiony
Circaea – czartawa w ziołolecznictwie domowym
Ostróżeczka polna – Delphinium consolida Linne jako lek i trucizna
Fructus Mali – owoc jabłoni w fitoterapii. Liść jabłoni – Folium Mali jako źródło flawonoidów i polifenoli.
Znowu fałszują olejki eteryczne
Pinitol (pinit) w suplementach dla sportowców.
Opisywany przez pana Henryka surowiec zielarski pochodzi z krzewu osiągającego w naturze około 6 metrów wysokości. Na wyspach Bahama rośnie on dziko, zaś na Małych i Dużych Antylach na uprawnych plantacjach. Do Europy krocień trafił w XVII wieku jako namiastka kory chinowej. W naszej starszej literaturze wymieniał ten surowiec profesor Muszyński . Dzisiejsza literatura z zakresu fitoterapii wspomina o nim rzadko, zalecając go czasem w leczeniu nieżytów żołądka i jelit. Krocień korodajny jest dzisiaj bardziej przemysłową a rzadziej leczniczą rośliną, chociaż figuruje jeszcze w lekospisach wielu krajów (obok pokrewnych gatunków Croton glabellus L. oraz Croton linearis Jacg.). Omawianą wyżej roślinę wykorzystuje się w perfumerii, do przyprawiania likierów i tabak, do wyrobów proszków do kadzidła itp.