Kora granatu – Cortex Granati pochodzi z granatowca właściwego – Punica granatum L. (ang. Pomegranate, niem. Granatapfelbaum), z rodziny Punicaceae. Granatowiec występuje naturalnie w Południowej i Południowo-Wschodniej Europie. Najbardziej jest znany ze smacznych i ciekawych owoców. W niektórych pracach podają, że kora pochodzi z korzeni, co nie jest prawdą. Kora z korzeni stosowana był sporadycznie i miała znaczenie lokalne. Używana była głównie kora z nadziemnych części, ponadto naowocnia (skórka z owoców).
Kora granatu to jeden z najstarszych środków przeciwczerwiowych = przeciwtasiemcowych – Anthelmintica. O granatowcu pisałem kiedyś na stronie: http://luskiewnik.strefa.pl/punica.html , a także tutaj http://luskiewnik.strefa.pl/antiparasitica/p18.htm
W lecznictwie stosowano nawet wyizolowany z kory alkaloid – punicynę, zwany również pelletieryną. Była używana w postaci taninianu (garbnikanu) – Pelletierinum tannicum, doustnie 0,3-0,5 g, w pigułkach.
Z kory przygotowywano odwar – Decoctum Cortici Granati: 30-60 g. macera per horas tres aq 300, coque ad colaturam 200. S. wypić w ciągu godziny. Zatem bierzemy 30-60 g kory, zalewamy wodą, macerujemy (moczymy) kilka godzin, potem gotujemy tak długo, aby woda odparowała z odwaru do objętości 200 ml. Te 200 ml odwaru pijemy małymi łyczkami, aby w ciągu godziny zażyć. Lek poraża mięśnie tasiemców. Czasem wywołuje nudności i wymioty. W korze jest około 22% kwasu garbnikowego. Pelletieryna w roztworze 0,01% zabija tasiemce w ciągu kliku minut.
Odwar z kory i skórki granatowca oraz punicyna zażyte w maksymalnych dawkach i przedawkowane wywołują objawy neurologiczne: zawroty głowy, zaburzenia koordynacji ruchów, omamy wzrokowe, ponadto nudności. W dawkach terapeutycznych (60 g odwaru jednorazowo) nie powodują objawów ubocznych.
W XIX i XX wieku wprowadzono do lecznictwa także Extractum Granati fluidum (gorzki brunatny płyn powstały w wyniku odparowywania wyciągów wodno-alkoholowych lub wodnych), który podawano w dawce 1 łyżki co 1 godzinę (łącznie 4 dawki w ciągu 4 godzin).
W I połowie XX wieku wprowadzono do lecznictwa siarczan pelletieryny – Pelletierinum sulfuricum, podawany doustnie w dawce 0,3-1 g. Pelletierinum tannicum był jednak bezpieczniejszy, bowiem mniej resorbował się do krwi i działał przez to bardziej miejscowo, w świetle jelita. Siarczan pelletieryny podawano nawet doustnie łącznie z 1 g kwasu taninowego (Acidum tannicum), aby uzyskać połączenie i utrudnić wchłanianie alkaloidy do krwi i limfy.
Rp.
Pelletierini tannici 1,0
Inf. Sennae 10:100
D.S. Zażyć porcjami w ciągu godziny przeciw tasiemcom. Dla wyjaśnienia podaję, że w tym przypadku przygotowywano napar z liści senesu, biorąc 10 g liści rozdrobnionych na 100 g wrzącej wody. Odcedzony napar senesowy podawano doustnie łącznie z garbnikanem pelletieryny.
Rp.
Corticis Granati 60,0
macera per horas XII in aqua frigida 400,0 – Coque ad colaturam 200,0 Dein adde Extr. Filicis maris 5,0.
D.S. Zażyć w 3 porcjach w ciągu godziny. Tutaj macerat z kory, odparowany do objętości 200 g łączono z wyciągiem z kłączy narecznicy (5 g). Jest to bardzo silny lek zabijający tasiemce, łączący w sobie dwa mocne składniki.
Granatowiec zalicza się do grupy drzew owocowych udomowionych w zamierzchłej przeszłości, najprawdopodobniej przed 5 tysiącami lat na terenie Mezopotamii. W rejonie Kartaginy w okresie wojen punickich znajdowały się duże plantacje. Stąd wywodzi się łacińska nazwa – Punica. Już w starożytnym Egipcie wykorzystywano korę granatu jako środek przeciwtasiemcowy. Do zachodniej Europy wprowadzili surowce z omawianego krzewu lekarze angielscy z Indii (XVII w). Najważniejsze alkaloidy tj. pelletieryna, pseudopelletieryna zostały wykryte w 1878 r. przez C. Tandeta. Granatowiec właściwy porastający znaczne obszary strefy klimatycznej pośredniej między subtropikiem, a klimatem umiarkowanym ma dwie formy – dziką i uprawną. Dzikie i zdziczałe granatowce można spotkać od półwyspu Bałkańskiego na zachodzie, po północne Indie na wschodzie. Warto zwrócić uwagę na zróżnicowanie składu chemicznego w surowcu porównując granatowiec z upraw i form dziko rosnących. Kora korzeni i gałęzi form dziko rosnących zawiera więcej alkaloidów niż form uprawnych. Owocnia z krzewów dzikich zawiera niewielkie ilości alkaloidów, zaś formy uprawnych praktycznie ich nie zawierają. Hodowlane formy granatu zawierają mniejsze ilości garbników, za to więcej cukrów (lepszy smak owoców), formy dzikie (lub zdziczałe) zaś więcej kwasu cytrynowego do 10 % (dla porównania w formach uprawnych 0,5 – 5%). Co do opisywanego przez pana doktora przeciwrobaczego działania dodałbym, że opisywane związki czynne działają (analogicznie do nikotyny), na autonomiczne zwoje nerwowe tasiemca. Roztwór 1 : 10000 pelletieryny zabija tasiemca w ciągu 5 minut. Alkaloidy i garbniki zawarte w omawianych wyżej surowcach hamują również rozwój ameb wywołujących pełzakowicę. Można również dodać, że granatowiec w swoich nasionach zawiera dużą ilość estrogenopodobnych składników. Może można byłoby to wykorzystywać na dolegliwości związane z menopauzą?
gdzie mozna kupic kore granatu?bardzo mi na tym zalezy…prosze o odpowiedz:)
Witam. Gdzie można kupić korę granatu? Szukam wszędzie i nie mogę znalezźć a bardzo potrzebuje.