Chrom (Cr) jest ultraelementem (metal) organizmu człowieka. Należy do biopierwiastków niezbędnych do prawidłowego wzrostu i rozwoju. Normalna dieta dostarcza organizmowi wystarczającą ilość chromu przyswajalnego. W przebiegu niektórych chorób może wystąpić niedobór chromu (zespołu zaburzonego wchłaniania, nowotwory, resekcje odcinków przewodu pokarmowego, niedokwaśność, przewlekłe infekcje objawiające się biegunkami, uporczywe wymioty, źle zbilansowane diety odchudzające).
Niedobór chromu w ustroju objawia się przede wszystkim zaburzeniami przemian tłuszczów, cholesterolu i cukru oraz nieprawidłowym funkcjonowaniem trypsyny (wymaga do swej aktywności chromu). Chrom jest potrzebny do prawidłowej aktywności insuliny. Należy do Czynników Tolerancji Glukozy (Glucose Tolerance Factor), dlatego polecany jest przy cukrzycy. Zażywanie chromu wymaga ze strony lekarza prowadzącego i pacjenta ponownego zweryfikowania poziomów glukozy we krwi oraz ponownego ustalenia dawki insuliny, które zawsze zmieniają się podczas przyjmowania chromu. Niedobór chromu opóźnia proces eliminowania glukozy z krwi, przejawia się długo utrzymująca się hiperglikemią i cukromoczem poposiłkowym. Chrom wzmaga krzepliwość krwi (tromboplastycznie). Nasila działanie beta-glukuronidazy.
Dzienne zapotrzebowanie na chrom dla dorosłych i młodzieży wynosi ok. 100 ug; u dzieci do 3 roku życia: 10-80 ug; od 4 do 6 r. ż. 30-120 ug; od 7 do 10 r.ż. 50-200 ug. Trójwartościowy chrom wchłania się słabo, jedynie około 1-3% dawki przenika do krwi. Chelaty z chromem (np. nikotynian, pikolinian, połączenia z aminokwasami) są lepiej przyswajalne.
W preparatach handlowych chrom występuje w postaci chlorku lub pikolinianu.
Chrom bardzo często jest polecany przy odchudzaniu. Badania na trzodzie chlewnej jakie prowadziłem dowiodły, że rzeczywiście chlorek chromu obniżał udział tłuszczu w tuszach i miał wpływ na rozmieszczenie tkanki tłuszczowej. Niestety nie potwierdziło się to na ptakach (drób).
Przez szereg miesięcy podawałem ochotnikom chlorek chromu i pikolinian chromu w dawce dostarczającej 200, 250, a nawet 500 ug chromu dziennie. Niestety chrom nie spowodował spadku masy ciała u większości osób. Spośród 30 osób jedynie u dwóch kobiet nastąpił spadek masy ciała w ciągu 3 pierwszych miesięcy, po czym utrzymywał się bez zmian. W innych z kolei badaniach chrom (dawka 250 ug) w połączeniu z HMB, kwasem foliowym, Trigonella (kozieradka) i witaminą B12 powodował wzrost masy ciała o 7-11%, podczas gdy ten sam preparat bez chromu powodował wzrost masy ciała o 4-5%.
Chrom natomiast w połączeniu ze związkami jodu, fitosterolami, ekstraktami z Bitter Melon i Trigonella (kozieradką) oraz pinitolem wywoływał u wszystkich osób spadek poziomu cholesterolu i triglicerydów we krwi, a także obniżenie glukozy we krwi o ok. 30-40%. U 3 pacjentów spośród 11 ochotników wystąpiło nawet zjawisko hipoglikemii, co zmusiło ich do odstawienia preparatu.
Częściowo moje dane pokrywają się z wynikami uzyskanymi przez innych autorów. Istnieją doniesienia, że podawanie chromu sportowcom zapobiega nieprawidłowemu rozmieszczeniu tkanki tłuszczowej, redukuje udział tkanki tłuszczowej, natomiast powoduje wzrost masy ciała przez podniesienie udziału masy tkanki mięśniowej.
Najnowsze komentarze