Jadąc wewnętrzną drogą do ETC w Swarzędzu, wstąpiłem tradycyjnie do szkółki ogrodniczej, prowadzonej przez miłą Panią, która często ma ciekawe rośliny. Z trudem je mieszczę w ogródku Luskiewnika, ale chęć posiadania roślin leczniczych na wyciągnięcie ręki, tuż za oknem jest silniejsze od rozsądku. Dzisiaj zaopatrzyłem się w Incarvillea Incarvillea delavayi Bureau & Franchet z rodziny bignoniowatych – Bignoniaceae. Ta wieloletnia i ładna roślina pochodzi z Chin. Liście ma pierzastowrębne, o brzegach ząbkowanych. Kwiaty różowe lub ciemno różowe, spore, lejkowate z 5 płatkami, zebrane w grona. Kwitnie od maja do czerwca. Lubi miejsca słoneczne i przepuszczalne gleby. Posadziłem ją w pobliżu oczaru, szafirka oraz wrzośca i bratka. Mam nadzieję, że będzie zadowolona.
Incarvillea delavayi tuż przed kwitnieniem; maj 2010, Swarzędz.
Oczywiście szwajcarscy naukowcy rozpatrzyli Incarvillea w zakresie fitochemii, dlatego dzisiaj mogę się podzielić tymi informacjami. Do tej pory rodzaj Incarvillea kojarzył mi się z gromadzeniem kwasu benzoesowego, w ilości nawet do 2%, co dawniej mnie zaciekawiło, gdy studiowałem dzieła prof. R. Hegnauer’a, ale z braku dostępu do rośliny mogłem sobie tylko pomarzyć o jej przetwarzaniu i wykorzystaniu w terapii.
Sporo badań nad Incarvillea delavayi przeprowadzono w Japonii i Chinach
Co zawiera? Otóż posiada kwas benzoesowy i jego pochodne, alkaloidy (makrocykliczne pochodne sperminy), określane mianem inkazyny A-C (incasine A-B), triterpeny (saponiny), flawonoidy i irydoidy ( w tym alkaloidy aukubinowe); incarvillic acid = kwas inkarwilowy; glikozydy saponinowe triterpenowe = inkarwilozydy A-B (incarvillosides) i monoterpenowe: inkarwilozydy C i D = incarvillosides C-D.; dimery benzofuranonowe o działaniu cytotoksycznym (możliwość zastosowania w terapii nowotworów).
Działanie: przecwbiegunkowe, żółciopędne, silnie fitoncydowe (antybakteryjne), przeciwbólowe, przeciwreumatyczne, przeciwzapalne, ochraniające miąższ wątroby.
Wskazania: nieżyty przewodu pokarmowego, bóle stawów, mięśni i kości, reumatyzm, artretyzm, zapalenie wątroby.
Jest stosowana w tradycyjnej medycynie chińskiej w leczeniu schorzeń (nieżytów) przewodu pokarmowego i stanów zapalnych wątroby. Ponadto jako środek przeciwreumatyczny.
Od razu mówię, nie zażywałem jeszcze tej rośliny, ale analizując stężenie składników zastosuję następujące dawki:
Sproszkowane ziele – Pulvis Herbae Incarvilleae: 1 g 2 razy dziennie, rano i wieczorem.
Intrakt na świeżym zielu – Intractum Incarvilleae 1:5 na gorącym etanolu 40%, macerowany 7 dni: 2 razy dziennie po 5-10 ml. Jest sens wcierać także nalewkę inkarwilową lub intrakt z ziela w okolice obolałe, uderzone, opuchnięte i reumatycznie zmienione.
Najnowsze komentarze