Wszewłoga górska (niem. Barenwurz, fr. Fenouil des Alpes, ital. Finocchiello) – Meum athamanticum Jacquin należy do rodziny baldaszkowatych – Umbelliferae (Apiaceae). W Polsce jest bardzo rzadką rośliną, występującą w Sudetach. Również w Szwajcarii występuje w nielicznych kantonach: Wallis, Neuenburg, Basel. Wszewłoga może być uprawiana w naszych ogrodach; nasiona są dostępne w sklepach zielarskich on line, np. http://www.magicgardenseeds.com, http://www.horizonherbs.com
Wszewłoga górska jest byliną dorastająca do 60 cm wys.; przy roztarciu silnie pachnącą (anyżowo-lubczykowa), o liściach wielokrotnie-pierzastosiecznych; docinki ostatniego rzędu włosowato cienkie; łodyga naga, głownie u dołu ulistniona, górą ma 1-2 liście. W drugim roku roślina wykształca baldach 8-15-szypułowy, bez pokryw, z 3-8 szydlastymi pokrywkami. Kwiaty białe, żółtawo-białe lub różowe. Owoc jajowaty, 6-8 mm długości ok. 3 mm szer., żeberkowany. Kwitnie od maja do lipca.
Surowcem jest ziele, owoc i korzeń – Herba, Fructus et Radix Mei. Ziele powinno być zbierane przed i w czasie kwitnienia; owoce tuż przed dojrzeniem, a korzeń w 2 lub 3 roku jesienią. Surowce są wrażliwe na wysoką temperaturę, dlatego należy je suszyć w temp. do 30 stopni C. Jedynie korzenie można podsuszyć w temp. ok. 40-50 stopni po uprzednim umyciu i osuszeniu w płótnie/bibule.
Surowce zawierają olejek eteryczny – 0,5-1,2%, ftalidy, monoterpeny, poliacetyleny (falkarinon), kwas cynamonowy i jego estry, kwas ferulowy, kawowy, ligustilid, żywice, kumarynowce (umbeliferon). Skład jest bardzo słabo poznany.
W medycynie ludowej Europy Środkowej i Zachodniej roślina ta niegdyś odgrywała dużą rolę. Przede wszystkim służyła do aromatyzowania syropów, win (grzaniec), piwa, nalewek, likierów, ponadto jako przyprawa do zup (grochówka, fasolowa), ryb i sosów. Liście stosowano do sałatek. Korzenie gotowano i spożywano (zastępował pasternak). Była to też cenna roślina pastwiskowa, bowiem wzbudzała wytwarzanie mleka u kóz, krów i owiec, wreszcie pobudzała apetyt u zwierząt i zapobiegała niestrawności oraz wzdęciom. W nadmiernych dawkach, szczególnie w stanie świeżym powodowała zatrucia u zwierząt, dlatego stosowano ją jako dodatek do pasz w niewielkiej ilości, a w runi pastwiska stosowano ją jako wsiewki (zioło pastwiskowe).
Likiery i nalewki oparte na Meum athamanticum uważano za afrodyzjaki, ponadto środek zwiększający płodność i miesiączkowanie. Zioło to niewątpliwie rozgrzewa ciało, pobudza krążenie krwi, wzmaga skurcze serca, pobudza wentylację płuc, działa wiatropędnie, moczopędnie, mlekopędnie i rozkurczowo na mięsnie gładkie przewodu pokarmowego i dróg oddechowych. Pobudza apetyt i trawienie, działa wykrztuśnie. Wpływa odtruwająco i ochronnie na wątrobę, nasila wydzielanie żółci. Usuwa stany depresyjne. Wraz z moczem zwiększa wydzielanie kwasu moczowego i chlorku sodu. Stąd dawniej polecano wszewłogę w leczeniu histerii, depresji, chorób wątroby (obrzęk, żółtaczka), nerek, niestrawności, zaburzeń miesiączkowania, spadku libido, utraty apetytu, kolki, migreny, chorób reumatycznych i dny moczanowej (artretyzmu).
Najsilniej moczopędnie, rozkurczowo, pobudzająco na miesiączkowanie i żółciopędnie działają owoce i korzeń. Ziele szczególnie korzystnie wpływa na odnowę i detoksykację wątroby za sprawą aktywności kwasów fenolowych. Pochodne kumaryn, ligustilid, ftalidy, związki acetylenowe działają pobudzająco, odkażająco i moczopędnie. Kumarynowce oddziałują spazmolitycznie. Wyciągi alkoholowe z owoców i korzenia zwiększają ukrwienie narządów płciowych, nerek, piersi i zwiększają wrażliwość stref erogennych na bodźce.
Przeciwwskazania: ciąża, nadwrażliwość na światło. W czasie zażywania preparatów z Meum nie należy opalać się.
Preparaty i dawkowanie.
1. Napar – Infusum Mei: 1 łyżkę rozdrobnionych korzeni, ziela lub owoców zalać 1 szklanką wrzącej wody, parzyć pod przykryciem 20 minut, przecedzić. Pić 2-3 razy dziennie po 200 ml. Kuracja trwa 3 tygodnie; powtarzać raz na kwartał.
2. Nalewka wszewłogowa – Tinctura Mei: 1 część świeżego lub suchego surowca zalać 5 częściami wina wytrawnego białego lub czerwonego, albo 5 częściami alkoholu (rumu, etanolu) 50-60%, odstawić na 1 miesiąc, przecedzić. Zażywać 1-2 razy dziennie po kieliszeczku przez 7-10 dni.
3. Nalewka smakowa z wszewłogi: łodygi lub korzeń rośliny świeży pokroić i skropić cytryną. Przygotować alkohol z karmelem (cukier karmelizowany + miód + wódka 40%) i na ciepło zalać nim pokrojone korzenie/łodygi; dodać nieco syropu klonowego lub miodu, skórkę pomarańczową karmelizowaną, kawałek kwiatu muszkatołowca, korę cynamonowca, kardamon. Odstawić na minimum 1 miesiąc. Potem przefiltrować. Codziennie kieliszeczek, przez 7 dni jako środek podnoszący libido, wzmacniający i przeciwdepresyjny. Składniki przyprawowe dobierać w niewielkich ilościach, aby nie przesadzić.
4. Nalewka złożona przeciwdepresyjna z Meum: 4 łyżki miodu gryczanego, 1/2 gałki muszkatołowej, 3 płatki kwiatu muszkatołowego, szczyptę szafranu, 2 liście laurowe, 1 kardamon, rureczkę kory cynamonowca, 4 łyżki pokrojonych korzeni lub łodyg wszewłogi, pół łyżeczki korzenia arcydzięgla, 1 łyżkę rozdrobnionych liści mięty pieprzowej zalać 1 litrem rumu lub alkoholu etylowego 40-50%, odstawić na minimum 3 miesiące. Pić 20 ml 1 raz dziennie. Dla smaku można dosłodzić miodem lub syropem klonowym. Podobny wyciąg sporządzałem na winie.
Rp. Mieszanka moczopędna, przeciwkamicza, przeciwreumatyczna i przeciwartretyczna, czyszcząca krew i usuwająca chlorek sodu z ustroju (przeciwobrzękowa). Odkażająca drogi moczowe.
Baldachy lub owoc, albo korzeń wszewłogi 100 g
Ziele nawłoci 50 g
Liść lub gałązki brzozy 50 g
Korzeń lub ziele wilżyny 50 g
Kora lub liście jesionu 50 g
Liść mącznicy lub liść gruszy 50 g
Korzeń lub ziele lubczyka 50 g
Owoc jałowca rozdrobniony 50 g
Ziele lub kłącze pokrzywy 50 g
Zioła wymieszać. 1 łyżkę mieszanki zalać 1 szklanką wody, postawić na reszo i doprowadzić na małym ogniu do zagotowania. Potrzymać jeszcze 5 minut zmniejszając ogień, aby tylko delikatnie się gotowało. Odstawić pod przykryciem na 20 minut, przecedzić. Wypić 2 szklanki takiego odwaru dziennie. Kuracja – 30 dni.
Witam .
Miło mi na stronie Pana Doktora zobaczyć roślinę, którą u św. Hildegardy znajdowała tak wielkie znaczenie. Sproszkowana wszewłoga zmieszana i ugotowanymi gruszkami i miodem jest najważniejszym u niej najważniejszym lekarstwem przywracającym funkcjonowanie układu pokarmowego. Była tak przekonana do jej działania, że nazywała tą mieszankę cenniejszą nad złoto.
Z całą pewnością niektórzy czytelnicy Pana Doktora znają jeszcze niejedno jej zastosowanie.
Z ofert jakie znalazłem w kilku miejscach okazuje się, że możliwa jest jej uprawa.
Myślę, że warto będzie na wiosnę zainteresować się tą rośliną.
Pozdrawiam.
Intrygujące. Dziękuję za obszerną publikację. Tematyka ta ostatnio bardzo mnie pociąga. Poeksploruje jeszcze stronę. Gorąco pozdrawiam.
[…] https://rozanski.li/2934/wszewloga-grska-meum-athamanticum-jacquin-w-praktycznej-fitoterapii/ […]