Glukozoamina jest aminocukrem uzyskiwanym do celów leczniczych syntetycznie. Stanowi substrat do syntezy proteoglikanów. Z jelit do krwi ulega wchłonięciu około 70% podanej dawki. Przenika do tkanki chrzęstnej i aktywuje czynności chondrocytów. Dlatego też zalecana jest w leczeniu uszkodzeń mechanicznych chrząstek, chorób zwyrodnieniowych stawów i do profilaktyki zmian zwyrodnieniowych stawów, zwłaszcza przy ich znacznym obciążeniu.
Maksymalne stężenie we krwi osiąga po 10 h. Okres półtrwania wynosi 54,8-80,9 h. Metabolizowana jest w wątrobie (70%), wydalana z kałem (11,3%) i moczem (9,6%).
W preparatach handlowych występuje w formie jodowodorku, chlorowodorku i siarczanu glukozoaminy.
Możliwe jest, że w przewodzie pokarmowym następuje enzymatyczne odszczepienie grupy aminowej od glukozy, przez co traci swój wpływ na tkankę łączną. Stąd wątpliwy jest wpływ glukozaminy na strukturę stawów po podaniu doustnym.
Dawki przeciętnie stosowane 500-1500 mg dziennie.
Chlorowodorek glukozaminy
Najnowsze komentarze