Colocynthis, czyli kolokwintyda, Koloquinte, albo kolokwinta to surowiec pochodzący z ogórka burzanki – Cucumis colocynthis Linne (= Colocynthis vulgaris Schrader = Citrullus colocynthis (L.) Schrader), z rodziny Cucurbitaceae, o działaniu przeczyszczającym, żółciopędnym, przeciwrobaczym, wzmagającym perystaltykę jelit i pobudzającym wydzielanie soków trawiennych. Działa czyszcząco silnie, a po przedawkowaniu wywołuje zapalenie żołądka i jelit (gastritis, enteritis). Colocynthis jest w Farmakopei Polskiej I i II. Objęty przez Pharmacopoea Helvetica V. Środek znany także pod nazwą Cucumis colocynthis.Zawiera gorzki glikozyd – kolocyntynę (ok. 2%), który w wyniku hydrolizy kwasowej i po podgrzaniu ulega rozpadowi do elateryny, kolocynteiny i glukozy. Zawiera również fitosterole (citrulol) i kolocyntydynę. Popiół do 8%. Burzanki nie wolno podawać przy stanach zapalnych jelit i kobietom ciężarnym oraz karmiącym. Zwiększa ukrwienie narządów jamy brzusznej. Sproszkowany owoc burzanki – Pulvis Colocynthidis jest podawany w dawce jednorazowej 0,05-0,3 g, w dawce dobowej 1 g. Extractum Colocynthidis spiss. 0,005-0,05 w pigułkach, wieczorem 2 pigułki. W większości osób przeczyszczenie następuje po 4 godzinach od zażycia. Nasiona zawierają tłusty olej (15-17%) i po uprażeniu są jadalne. Burzanka obecnie jest rzadko stosowana w lecznictwie.
Wykazuje właściwości przeciwnowotworowe, podejmowano próby leczenia czerniaka i mięsaka.
Burzanka uprawiana jest w Afryce Północnej, Indiach, Iranie, Hiszpanii, na Cyprze, w rejonie Morza Śródziemnego.
W Pharmacopoea Borussica VII (1862 r.) występuje pod nazwą Fructus Colocynthidis (Koloquinte, Poma Colocynthidis, Alhandal) z Citrullus colocynthis Arnott = Cucumis colocynthis L. W wcześniejszym wydaniu Farmakopei Pruskiej, mianowicie III z 1813 r., znajdziemy surowiec pod nazwą Colocynthis.
W Pharmacopoea Helvetica III z 1893 r. jest Colocynthis; maksymalna dawka jednorazowa 0,25 g, maksymalna dawka dzienna 1 g. W Pharmacopoea Helvetica IV z 1907 r. Colocynthis (Coloquinte, Coloquintide), dawka jednorazowa max 0,3, dawka dzienna max 1 g.
Pharmacopoea Germanica editio III z 1890 r. również uwzględnia Fructus Colocynthidis (po niem. zapisane jako Koloquinthen), podaje jednak inne maksymalne dawki: najwyższa dawka jednorazowa 0,5 g; najwyższa dawka dzienna 1,5 g.
Najnowsze komentarze