Kwas kamforowy powstaje wskutek utlenienia kamfory. Nie jest więc to kamfora. Obecnie nie jest stosowany w lecznictwie, dawniej jednak był popularnym lekiem (od początku XIX wieku do lat 50 XX wieku).
Kwas kamforowy (Acidum camphoricum) ma postać krystalicznych płatków lub proszku, rozpuszczającego się w alkoholach, eterach, trudniej w wodzie (150 części).
Doustnie (opłatki, kapsułki) podawany był w dawce 0,5-1 g 2 razy dziennie lub 1-2 g przed snem w postaci proszku lub roztworu przeciwko nocnemu poceniu się, przy stanach zapalnych (infekcjach) układu moczowego, zapaleniu oskrzeli, krtani i gardła. Działa przeciwpotowo, antyseptycznie, przeciwgnilnie, moczopędnie i rozkurczowo.
Zewnętrznie w roztworach (0,5-6%) do nosa i gardła jako krople, przy stanie zapalnym, katarze, kaszlu, zapaleniu zatok. Środek odkażający i przeciwświądowy na skórę.
Kwas kamforowy (Camphoric Acid) otrzymał francuski farmaceuta Louis Nicolas Vauquelin (1763-1829).
Louis Nicolas Vauquelin, francuski farmaceuta, chemik, otrzymał między innymi w stanie czystym kwas chinowy, asparaginę, kwas jabłkowy, kwas kamforowy, pierwiastki (chrom, beryl), eter dietylowy, pektynę.
Kwas kamforowy C10H16O4
Najnowsze komentarze