Podbiał – Tussilago farfara Linne

Podbiał pospolity (zwyczajny) – Tussilago farfara L. należy do rodziny złożonych – Compositae.

Surowcem leczniczym są liście, całe ziele lub sam kwiat – Folium, Herba seu Flos Farfarae. Pozyskuje się je z natury w czasie kwitnienia i suszy w temperaturze do 50 stopni C. Z świeżych surowców można sporządzić intrakt, macerat i sok – Intractum, Maceratio et Succus Farfarae.

Składniki:

– wielocukry: śluzy (8-10%) zbudowane z galaktozy, pentozy i kwasów uronowych; inulina (3%);

– estry seskwiterpenowe (tusilagon)

– flawonoidy: kemferol, kwercetyna;

– garbniki (5%);

– olejek eteryczny;

– aminy i amidy (cholina);

– fitosterole;

– alkaloidy pirolizydynowe: tusilagina, izotusilagina, neotusilagina, senecjonina, senkirkina

– sole mineralne 16% (mangan, potas).

Zamieszczony w Farmakopei Polskiej II, III, IV (Folium Farfarae), w Farmakopei Germańskiej (Pharmacopoea Germanica) z 1882 r. i Farmakopei Pruskiej (Pharmacopoea Borussica) z 1846 r.(Folium Farfarae), ponadto w Farmakopei Polskiej I (Pharmacopoeia Regni Poloniae) z 1817 r. (Herba Farfarae).

Zalecenia Komisji E z 1990 roku dotyczące podbiału.

Komisja E – Folium Farfarae – coltsfoot leaf – zalecana dawka 4,5-6 g dziennie w przetworach.

Dzienna dawka naparu z podbiału (leku) i naparu mieszanki z podbiałem nie może przewyższać 10 ug alkaloidów pyrolizydynowych z 1,2 nienasyconą strukturą necyny i ich N – tlenków.

Dzienna dawka soku ze świeżego surowca nie może zawierać więcej niż 1 ug alkaloidów pirolizydynowych z 1,2 nienasyconą strukturą necyny i ich N – tlenków.

Preparatów podbiałowych nie zażywać dłużej niż 6 tygodni.

Działanie fitofarmakologiczne: osłaniające, powlekające, ochronne, przeciwkaszlowe, wykrztuśne, przeciwzapalne, antyseptyczne, rozkurczowe na miocyty gładkie, odkażające.

Zastosowanie: stany zapalne układu oddechowego; kaszel; przeziębienie, stany skurczowe dróg oddechowych na tle alergii i infekcji; grypa; astma. Pobudza wentylację płuc.

Formy podania: tabletki z ekstraktem (tabletki do ssania, kilka razy dziennie), krople (3-5 ml kilka razy dziennie), syrop z ekstraktem (1 łyżka kilka razy dziennie) lub na soku, sok stabilizowany etanolem (10 ml 4 razy dziennie na miodzie lub soku), nalewka (5 ml 4 razy dziennie na miodzie lub soku malinowym), intrakt (5 ml 4 razy dziennie, na miodzie lub soku malinowym), napar (1-2 łyżki surowca na 200 ml wrzątku; osłodzony sokiem lub miodem; 100 ml naparu 4 razy dziennie); macerat na świeżym surowcu (2 łyżki mielonego ziela, liści lub kwiatów zalać letnią wodą przegotowaną; wytrawiać pod przykryciem 6-8 godzin; przecedzić, pić co 3 godziny 1-2 łyżki maceratu).

Kosmetyki zawierające wyciąg z podbiału polecane są do pielęgnacji skóry wrażliwej, łojotokowej, trądzikowej oraz z wypryskami. Podbiał sprawdza się w leczeniu trądziku z zadrapania (liczne ranki na skórze wskutek zdrapywania krostek i grudek).
Podbiał hamuje stany zapalne skóry, reguluje czynności gruczołów łojowych, zapobiegając ich zaczopowaniu i nadmiernemu rogowaceniu; chroni skórę przed nadmierną utratą wilgoci, zapobiega nadmiernemu rogowaceniu naskórka. Przyśpiesza gojenie ran.

Przeciwwskazania.

Z uwagi na alkaloidy pirolizydynowe nie wolno zalecać preparatów podbiału kobietom ciężarnym i karmiącym. Nie łączyć z lepiężnikiem, starcami i żywokostem z powodu sumowania zawartości alkaloidów pirolizydynowych, pomimo korzystnego synergizmu wymienionych surowców.

Gotowe preparaty podbiałowe.

W Polsce są dostępne (apteki, sklepy zielarskie, drogerie): sok z podbiału z etanolem, liść podbiału suszony, tabletki do ssania, najczęściej z dodatkiem tymianku.