Alkiloglicerole występują w tkankach zwierząt. U człowieka zlokalizowane są głównie z szpiku kostnym, ponadto wydzielane są do mleka w czasie laktacji u kobiet. Jednakże najwięcej alkilogliceroli jest w wątrobie rekinów, przeciętnie około 30%.
U rekina Chimera monstrosa alkiloglicerole stanowia do 90% oleju z wątroby. Łatwo wchłaniają się z jelit do krwi. Wykazują powinowactwo do błon komórkowych. W hodowlach in vitro stwierdzono, ze działają cytostatycznie i cytotoksycznie wobec komórek nowotworowych (mięsaki).
Alkiloglicerole uszkadzają również błony komórkowe bakterii, np. wobec Corynebacterium hofmani, Diplococcus pneumoniae, Staphyllococcus pyogenes A i H, Streptococcuys pyogenes i Streptococcus viridans.
Alkiloglicerole działają również grzybobójczo i fungistatycznie wobec Epidermatophyton floccosum, Microsporum canis, Trichophyton mentagrophytes i Trichophyton rubrum. W stężeniu 100 ug/ml działają grzybostatycznie, a w 10-krotnie większym stężeniu – grzybobójczo
Alkiloglierole pobudzają procesy krwiotwórcze. Pobudzają aktywność enzymów błonowych PKC, ATP-azy, fosfolipazy i kinazy P-3. Nawet u zdrowych ochotników alkiloglicerole podnosza liczbę limfocytów T i B, CD4 i CD8. Wzmagają również fagocytozę, podnoszą stężenie IgM i IgA. Pobudzają czynności szpiku kostnego po radioterapii.
Na alkiloglicerole zwrócono uwagę, gdy pojawiły się doniesienia, że u rekinów nie występują nowotwory. Upatruje się ten stan rzeczy w obecności alkilogliceroli. Alkiloglicerole nasilają stres oksydacyjny, co prowadzi do wybiórczego uszkadzania komórek nowotworowych. Dochodzi do powstania nadtlenków lipidów w błonie komórkowej, co prowadzi do zwiększenia przepuszczalności i uszkodzenia tych błon. Stężenie alkilogliceroli jest 100-krotnie wyższe w biomembranach nowotworów niż w komórkach zdrowych. Dochodzi równocześnie do wzbudzenia fagocytozy, aktywności makrofagów, wzrostu stężenia TNF-alfa, co wzmaga cytolizę. Proces ten wspomaga wnikanie cytostatyków do komórek rakowych. Podawanie alkilogliceroli powodowało zwiększenie skuteczności rentgenoterapii wobec raka szyjki macicy.
Wg. Krotkiewskiego[1] alkiloglicerole wzbudzają apoptozę. Zwiększa również wrażliwość komórek nowotworowych na cytostatyki. Ponadto indukują wytwarzanie aktywnych rodników NO. Alkiloglicerole działają odtruwająco, np. przyspieszają wydalanie rtęci.
Alkiloglicerole można podawać przy obniżonej odporności organizmu na zakażenia oraz podczas chemio- i radioterapii nowotworów. Ponadto przy uogólnionych i miejscowych zakażeniach grzybami i bakteriami. Pozytywne wyniki zaobserwowano w leczeniu łuszczycy, alergii, astmy i atopowego zapalenia skóry[2]. Dawka oleju z rekina: 1,5-3 g dziennie.
[1] Krotkiewski M: Ecomer/alkymer and alkyloglycerols asimmunological stimulators and New class of membrane related anticancer agents. Geberal eview mechanism of action. Dokumentacja MultiPharma Sweden AB.
[2] Danysz A.: Ecomer; Krotex-Poland; s. 6-21.
Patrz także: https://rozanski.li/2060/alkiloglicerole-oleju-z-rekina-w-interakcji-z-niektrymi-ziolami-przeciwnowotworowymi/
Najnowsze komentarze