Fructus Tamarindi, czyli owoc tamaryndowca pochodzi z gatunku Tamarindus indica Linne = Tamarindus officinalis Hooker (rodzina Papilionaceae), drzewa występującego w krajach podzwrotnikowych. Jest to stary surowiec, niegdyś popularny w medycynie (obejmowany przez niemal wszystkie farmakopee narodowe). Owoc ma postać strąka, dł. do 20 cm, szer. 3 cm, barwy brunatnej, w którym znajduje się od 3 do 12 nasion. Pod naowocnią mieści się różowy, słodko-kwaśny miąższ, poprzecinany wiązkami przewodzącymi i oddzielony od nasion blaszką (owocnią). Właśnie ten miąższ stanowił dawniej surowiec do wyrobu preparatów przeczyszczających. Miąższ tamaryndowca wyskrobywano, następnie suszono lub konserwowano cukrem (Pulpa Tamarindorum cruda – surowa masa; Pulpa Tamarindorum depurata – po oczyszczeniu). Taki używano przeważnie do sporządzania powidełek tamaryndowych. Chętnie je podawano dzieciom jako laxans.
Miąższ tamaryndowca zawiera cukier inwertowany – mieszanina glukozy i fruktozy (do 25%), kwaśny winian potasu (6-8%), kwas winowy (6-10%), sole mineralne (ok. 4%), pektyny, poligalakturoniany, kwas jabłkowy, kwas cytrynowy (do 4%). Sole kwasów organicznych – ok. 10%.
Ostatnio znów zwrócono uwagę na owoce tamaryndowca (tym razem na nasiona), bowiem jest z nich otrzymywany substytut łez, czyli Tamarind Seed Polyose – TSP, będący polimerem polisacharydowym (ksyloglukan). Służy on do wyrobu kropli, wykorzystywanych w leczeniu zespołu suchego oka, a także łagodzenia podrażnień gałki ocznej i spojówek.
Tamaryndowiec
źródło obrazka: Mária Džunková, http://www.newbotany.com/
Najnowsze komentarze