Olejek lawendowy – Oleum Lavandulae należy do olejków często przeze mnie używanych. Pięknie pachnie (koloński zapach), można go stosować doustnie. Ważne aby przy kupnie zwrócić uwagę, aby był naturalny. Pochodzi z gatunku Lavandula officinalis Chaix (=Lavandula angustifolia Mill., = Lavandula vera DC.), z rodziny Labiatae = Lamiaceae.
Mój ulubiony autor, lekarz, farmakolog niemiecki z XIX wieku Dr Fr. Oesterlen podał w swoich publikacjach z 1861 r. iż olejek lawendowy w dawce 3 kropel pomaga w zwalczaniu bólu migrenowego. Spirytus lawendowy i olejek lawendowy polecał do wcierania przy reumatyzmie. Olejek lawendowy jest produkowany głównie we Francji i Bułgarii, ponadto w Rosji i Tasmanii.
Olejek lawendowy zawiera w 30-40% octan linalylu, ponadto octan lawandulylu, terpinen-1-ol-4, 1,8-cineol, kamforę, beta-felandren, terpinolen, alfa-tujen, kariofilen, kadinen, kwas propionowy, kapronowy, kumarowy i izowalerianowy.
Zażyty doustnie działa przeciwdepresyjnie i uspokajająco. Ułatwia zasypianie. Przeciwdziała skurczom mięśni gładkich. Wzmaga diurezę. Pobudza trawienie i przemianę materii. Zmniejsza dolegliwości bólowe.
Wcierany w skórę działa odwaniająco, dezodorująco, antyseptycznie i przeciwzapalnie.
Dawka 4-6 kropli na cukrze lub miodzie.
Olejek lawendowy używany jest powszechnie w przemyśle perfumeryjnym i kosmetycznym. Wchodzi w skład perfum, płynów do kąpieli, wód po goleniu, dezodorantów, mydeł, mleczek i toników kosmetycznych i in. W sprzedaży są kremy i maści lawendowe o działaniu antyseptycznym. Poprawia koloryt i sprężystość skóry (zwiększa krążenie krwi, lekko ściąga).
Related Posts
Pyłek pszczeli i pyłek kwiatowy w medycynie naturalnej
Sadziec konopiasty – Eupatorium cannabinum L. w praktycznej fitoterapii
Folium Iaborandi jako źródło alkaloidów imidazolowych
O. Johann Künzle – Ojciec Ziołolecznictwa Szwajcarskiego- Sinapis nigrae semen – nasiona gorczycy czarnej
Żółtlica – Galinsoga w ziołolecznictwie
Ze względu na swoje uspokajające i przeciwdepresyjne działanie o którym pisał wyżej pan Henryk wewnętrznie zaleca się stosowanie olejku lawendowego w przypadku stanów niepokoju, trudności w zasypianiu, nadmiernej pobudliwości okresu menopauzy itp.
Skoncentrowana mieszanina olejków lotnych występująca w olejku lawendowym w dużych dawkach może wywołać stan zapalny błony śluzowej żołądka i jelit, drażnić nerki i pęcherzyki płucne. Wewnętrznie również odradzałbym stosowanie olejku lawendowego w okresie ciąży (olejek działa pobudzająco na macicę). Przy miejscowym stosowaniu może podrażnić skórę. Zaleca się zatem stosować go zewnętrznie – tylko rozcieńczony olejem. Morał z tego taki: zawsze powinien być stosowany z rozwagą, szczególnie jeśli jest przyjmowany doustnie. Chciałoby się dodać – po zasięgnięciu opinii lekarza. Tylko gdzie znaleźć można lekarza biegłego w fitoterapii?. Poniżej podaję przykłady praktyczne wykorzystania olejku.
Kobiety epoki wiktoriańskiej z pewnością mdlały częściej niż nasze współczesne białogłowy. Chętnie i często używały (wąchały) do cucenia soli lawendowych. Takie lawendowe sole trzeźwiące można przyrządzić samemu. Należy pół łyżeczki drobnej soli kamiennej umieścić w małej buteleczce. Następnie należy dodać 5 kropli olejku lawendowego. Sól dobrze absorbuje olejek. Szczelnie zamknąć buteleczkę, w razie potrzeby otwierać ją i wdychać. Inny praktyczny przykład wykorzystania olejku lawendowego w przypadku omdleń i zawrotów głowy to kompres. Wlewamy 2 filiżanki wody i 5 kropli olejku lawendowego do niewielkiej miski. Następnie moczymy miękką tkaninę w wodzie lawendowej, wykręcamy i kładziemy kompres na kark i czoło. W takim przypadku zapach i ciepło wpływa na poprawę krążenia.
1 – 2 krople olejku lawendowego wymieszać z 1 łyżką stołową dobrej jakości oleju jadalnego i używać do masażu w następujących problemach zdrowotnych: w bólu pleców, kręgosłupa, nanosić w okolice odbytu w przypadku hemoroidów. Aromatoterapia zaleca smarowanie klatki piersiowej w nudnościach i wymiotach. Można używać tej mikstury do smarowania w półpaścu.
Roman M.