Sadziec konopiasty – Eupatorium cannabinum L. w praktycznej fitoterapii

2 komentarze Sadziec konopiasty – Eupatorium cannabinum L. w praktycznej fitoterapii

• Roman M.

  15 sierpnia 2009 at 23:28 Zaloguj się, aby odpowiedzieć

  Sadziec konopiasty być może nie miał tak bardzo burzliwej historii jak wiele roślin opisywanych przez pana doktora, jednak to i owo o historii używania tej rośliny napisać by można. Wystarczy nadmienić, iż roślina ta znalazła uznanie u jednego z bardziej znanych ludzi nauki średniowiecza, człowieka o wdzięcznie brzmiącym nazwisku Abu Ali Husain ebn Abdallah Ebn-e Sina (Avicenna – 979 – 1037). Skoro jestem przy średniowieczu, jedna z recept z tamtego okresu której podstawowym składnikiem był sadziec (XIII wiek, Walia) brzmi: „ Gdy cierpisz na kaszel, potłucz w moździerzu konopny rzepik (taka była ówczesna nazwa omawianej rośliny) wymieszaj z gotującym mlekiem, przecedź i pij ….” . Pozostawmy na boku historyczne wykorzystanie tej rośliny i wróćmy do współczesności. Roślina omawiana wyżej przez pan Henryka, jest często używana przez zielarzy rozmaitych krajów, znalazła także uznanie i zaciekawiła naukowców. Prowadzą oni liczne prace nad wykorzystaniem składników zawartych w tej roślinie. W badaniach na zwierzętach (oczywiście na szczurach) dowiedziono działania żółciotwórczego i żółciopędnego a także przeciwbiegunkowego rośliny. Najbardziej jednak obiecujące wydają się prace badawcze nad substancją gorzką eupatoriopikryną, która wykazuje właściwości przeciwnowotworowe. Inne substancje zawarte w roślinie stwarzają też interesujące perspektywy na praktyczne wykorzystanie. Wielocukry zwiększają odporność na zakażenie, laktony seskwiterpenowe działają bakteriobójczo i przeciwgrzybiczno i także pobudzają układ immunologiczny, flawonoidy – działają żółciotwórczo itd. Sadziec próbuje się wykorzystać np. przy leczeniu chorych na AIDS do podniesienia odporności chorych. Ze względu na żółciopędne i żółciotwórcze działanie sadźca można wykorzystać tę roślinę do leczenia kamicy żółciowej (substancje zawarte w niej zwiększają ilość, wpływają na zmiany w składzie żółci, dodatkowo sprzyjają opróżnianiu pęcherzyka żółciowego). Z tych samych powodów można ją wykorzystać do leczenia niewydolności żółciowej (o czym pisał już pan doktor). Nalewka z korzenia używana jest przy obniżonej odporności organizmu (można stosować naprzemiennie z nalewką z nagietka lub witanii ospałej). W przypadku obrzęków – szczególnie spowodowanych funkcjonalnym zaburzeniami wątroby może także się okazać przydatny. Niektórzy zielarze polecają sadziec jako niezawodne zioło zmniejszające infekcje, bóle i kurcze związane z kamieniami nerkowymi (uważa się, że sadziec wraz z innymi ziołami np. nawłocią itp. ma zdolności do usuwania tychże). Roślina ta pomaga zwalczać stany zapalne dróg moczowych które często towarzyszą schorzeniom prostaty. Wypada dodać, że współczesna fitoterapia korzysta z kilku gatunków sadźca (jest to jeszcze sadziec purpurowy E. purpureum bardziej popularny za oceanem i sadziec przeszytolistny E. perfoliatum). Różnią się nieco składem, kierunkowo działają podobnie, choć nie identycznie. Wydaje się, że wobec opisu jaki przedstawił powyżej pan Henryk i co ja nieudolnie (czasem powtarzając) nieco uzupełniłem, renesans sadźca w nowoczesnej fitoterapii jest przesądzony. Nie przeszkodzi zapewne temu nawet obecność alkaloidów pirolizydynowych o obecności których nadmienił pan doktor.

• Patryk

  28 grudnia 2018 at 14:34 Zaloguj się, aby odpowiedzieć

  Minęła prawie dekada. Niestety o sadźcu słyszałem po znalezieniu go w ofercie Nangi a następnie wyszukaniu pracy pana Doktora. Brakuje edukacji a wysiłek pana Doktora to niestety za mało.