Turzyca piaskowa – Carex arenaria L. jako depurativum

Turzyca piaskowa – Carex arenaria Linne (rodzina Cyperaceae) występuje na wydmach piaszczystych. Kłącze turzycy piaskowej Rhizoma Caricis jest zasobne w aminokwasy, olejek eteryczny, saponiny, przyswajalną krzemionkę, garbniki, śluzy i flawony (trycyna, luteolina). Jest to skuteczny środek czyszczący krew, moczopędny, krzemionkowy, wzmacniający naczynia krwionośne, przeciwwysiękowy, wspomagający gojenie zmian gruźliczych i ran. Działa napotnie, pobudza przemianę materii. W medycynie dawnej i ludowej odwar z kłączy turzycy był zalecany w leczeniu reumatyzmu, dny moczanowej, zaburzeń przemiany materii, kamicy moczowej, metabolicznych chorób skórnych, nieżytów układu oddechowego i moczowego. Zewnętrznie do okładów w leczeniu trudno gojących się ran, wyprysków i do przemywania cery zwiotczałej, trądzikowej i szybko starzejącej się. Zwiększa elastyczność i jędrność skóry, stabilizuje strukturę kolagenu.

Odwar turzycowy – Decoctum Rhiz. Caricis 5%: 1 szklanka 1-2 razy dziennie, ponadto do przemywania i okładów. Surowiec gotować w wodzie przynajmniej 5-10 minut, ale nie dłużej niż 30 minut.

Z powodzeniem stosuję substytuty tego surowca w postaci kłączy innych gatunków turzycy, o podobnym składzie chemicznym i działaniu: turzyca wczesna – Carex praecox Schreber, turzyca siwa – Carex canescens Linne, turzyca lisia – Carex vulpina Linne, turzyca pospolita – Carex nigra (L.) Reichard, turzyca owłosiona – Carex hirta Linne. Kłącza najlepiej zbierać jesienią lub wiosną.