Medicago sativa – alfalfa (Luzerne) – lucerna

Lucerna siewna – Medicago sativa L., z rodziny motylkowatych – Papilionaceae jest bogata w izoflawony (kumestrol, genisteina), proteiny, aminokwasy, witaminy, kumaryny (medikagol), saponiny estrogenne (2-3%), np. kwas medikagenowy, sojasapogenol, hederagenina; fitosterole (beta-sitosterol, stigmasterol, kampesterol) i sole mineralne. Posiada działanie przeciwzakrzepowe, antyandrogenne i estrogenne.

Niestety saponiny lucerny w większych ilościach są toksyczne i uszkadzają krwinki. Surowcem jest nasienie i ziele lucerny, z których można ekstrahować izoflawony. Suche wyciągi z lucerny stanowią składnik coraz większej liczby preparatów zagranicznych zalecanych do łagodzenia objawów przekwitania. Wodne i wodno-alkoholowe wyciągi z ziela (napar: 3-5 g/200 ml wrzącej wody; 1-2 razy dziennie po 100 ml) działają moczopędnie, przeciwobrzękowo, napotnie, odżywczo, pobudzająco na trawienie oraz apetyt i ogólnie wzmacniająco. Lucerna obniża poziom cholesterolu we krwi. Hamuje rozwój miażdżycy. Sproszkowane ziele lucerny można spożywać doustnie po 500-1000 mg 3 razy dziennie, najlepiej po uprzednim  wymieszaniu z miodem, np. akacjowym. Niekiedy są zalecane dawki suchego sproszkowanego ziela wynoszące aż 5-10 g trzy razy dziennie. Nalewka z lucerny 1:5 na alkoholu 40-60% – 5 ml 2 razy dziennie.

Lucerny nie podawać osobom cierpiącym na układowy toczeń rumieniowaty. Powoduje bowiem nasilenie jej objawów.