Galantamina – alkaloid śnieżyczki, narcyza i śnieżycy.

Alkaloid galantamina (galantamine) występuje w rodzajach Galanthus i Leucojum, np. w Galantus nivalis L. (śnieżyczce przebiśnieg).

Galantamina stymuluje nikotynowe receptory acetylocholinowe. Hamuje rozkład acetylocholiny, bowiem jest inhibitorem esterazy acetylocholinowej (cholinoesterazy).
W 1996 r. na szerszą skalę zaczęto ją polecać w leczeniu choroby Alzheimera. Okazała się pomocna w leczeniu demencji. W przypadku otępienia starczego współczesna farmakoterapia dąży do tego, aby nasilić transmisję cholinergiczną, poprzez zahamowanie enzymu rozkładającego acetylocholinę. Jedną z hipotez wyjaśniającą patomechanizm choroby Alzheimera jest niedoczynność układu cholinergicznego, szczególnie w pobliżu jądra podstawnego brzusznego i hipokampa w mózgowiu. W tkance nerwowej pojawiają się ogniska glikoproteinowych blaszek (z beta-amyloidu) i zmiany zwłóknieniowe oraz ziarnisto-wodniczkowe.

W przebiegu choroby spada liczba receptorów cholinergicznych M1. Galantamina znalazła zastosowanie w następujących przypadkach: nużliwość mięśni (osłabienie i zmęczenie mięśni; miastenia); otępienie starcze na tle miażdżycy, choroba Alzheimera; mania (stan psychiczny), miopatie, poliomyelitis, atonia (bezwład) przewodu pokarmowego i pęcherza moczowego. Fosfolipidy jaj wspierają działanie lecznicze galantaminy, szczególnie w przebiegu zaburzeń neurotransmisji i zmian zanikowych w obrębie układu nerwowego.

Czystą galantaminę stosuje się w dawce 8-24 mg/dziennie. Dawka 24 mg jest maksymalną. Istnieją preparaty galantaminy doustne i pozajelitowe (podskórne).

Źródło obrazka: https://www.alamy.com/

https://rozanski.li/381/galantamine-galantamina-i-galanthus-sniezyczka/

https://rozanski.li/399/nalewka-sniezyczkowa-i-sniezycowa-tinctura-galanthi-et-tinctura-leucoji-w-praktycznej-fitoterapii/

Bromowodorek galantaminy

Śnieżyczka, Swarzędz-Zalasewo, 2010 r.